ZOOted Vulture African zooted plastikowy 10cm w torbie

Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, również pomiędzy poszczególnymi rasami owiec występują znaczne różnice w wyglądzie, wielkości i budowie ciała. Owce osiągają masę ciała 20–180 kg (wyjątkowo nawet ponad 200 kg) i wysokość w kłębie 40–90 cm. Owce trzymane są przeważnie ekstensywnie w zagrodach lub na wolnym wypasie, często przy pomocy psów pasterskich. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystuje się go nie tylko do tkania tkanin, ale także do produkcji filcu i materiałów izolacyjnych.

Zające żyją niemal na całym świecie. Najlepiej sprawdza się na nizinach i wzgórzach w ciepłych obszarach, gdzie żyzne pola przeplatają się z niewielkimi lasami. Długość ciała zająca i królika wynosi od 60 do 80 cm. Ogon (pióro) ma długość od 7 do 11 cm. Waga zająca wynosi od 3,5 do 7 kg. Spośród zmysłów, słuch jest dobrze rozwinięty, a węch jest bardzo dobry na krótszych dystansach. Jego wzrok jest słabszy, widzi tylko ruch. Zając prowadzi samotne życie. Podczas pasienia porusza się bardzo powoli, podskakuje i cicho mruczy. Często wpada w panikę i obserwuje otoczenie. Jeśli ktoś mu przeszkodzi, ratuje się szybkim biegiem. Może rozwijać prędkość do 60 km na godzinę. Potrafi nawet błyskawicznie zmienić kierunek, zygzakować, a jego skoki mogą mieć nawet 7 m długości. Jego pożywienie stanowią uprawy rolne, trawy, chwasty, krzewy i drzewa. Lubi też skubać korę drzew. Każdy zając rodzi od 7 do 10 króliczków rocznie. Jednak wiele z nich umiera, zwłaszcza w deszczową pogodę, a rocznie przeżywa tylko od 2 do 4 młodych. Królik może dożyć 12 lat, ale na wolności niewiele z nich przeżywa trzeci rok życia.

Kury domowe hodowane są głównie w celu produkcji mięsa kurcząt i jaj. Pisklęta to młode kury, które dopiero czekają na swoje pierwsze jajo, podczas gdy kura znosi jajka już od jakiegoś czasu. Kurczak jest wszystkożercą. Żywią się zbożem, a jeśli kury są spragnione, nienawidzą jajek. Kury hodowane w celu produkcji jaj nazywane są kurami nioskami. Kurczaki hodowane na produkcję mięsa nazywane są brojlerami. Większość kur żyje średnio od sześciu do dziesięciu lat.

Mają krótki dziób przystosowany do dziobania pożywienia. Koguty są płodne od około 7 miesiąca życia, a kury mogą składać jaja od 4-6 miesiąca życia. Koguty mają swój własny wewnętrzny biorymus. Ogłasza im, która godzina jest właściwa na pierwszą poranną śpiewkę. Ale kogut pieje, nawet jeśli chce zwrócić uwagę na zbliżające się zagrożenie, komunikuje się z innymi ptakami, zaprasza kury na ucztę – czas na karmienie. Obecność koguta w stadzie ma swoje mocne uzasadnienie, kury są dzięki niemu spokojniejsze, a kogut, pan stworzenia, spełnia wiele niezastąpionych funkcji.

Zwierzę należące do kopytnych. W przeszłości konie wykorzystywano głównie do prac rolniczych, do transportu towarów i ludzi, począwszy od XX w wieku używany głównie do jazdy rekreacyjnej i sportu. Samica konia nazywana jest klaczą, klaczą lub stadniną. Konie wierzchowe ważą od 300 do 700 kg, w zależności od rasy. Konie pociągowe ważą od 700 kilogramów do 1 tony. Niezbędnym składnikiem diety konia jest pasza stała, głównie owies, ponieważ jest lekkostrawny, jęczmień lub żyto. Do tego kukurydza, siemię lniane, które wpływa na trawienie i być może otręby, melasa czy burak cukrowy. Występuje duża zmienność prędkości jazdy, od bardzo powolnego galopu wynoszącego około 15 km/h do 60 km/h. podczas wyścigu. Rozróżnia się galop konny (12-15 km/h.) i terenowe (25-40 km/h.). Przeciętna długość ciąży u klaczy podawana jest w przedziale 330-345 dni. Konie żyją 23-30 lat.

Często nazywany jest królem nocy. Puchacz to duży, potężny ptak i jedna z największych sów, większa od myszołowa, ale z drugiej strony wyraźnie mniejsza od np. myszołowa. Złoty Orzeł. Długość ciała wynosi 60–75 cm, rozpiętość skrzydeł 160–188 cm, waga waha się w granicach 1500–2800 g. Żywi się głównie małymi i średnimi ssakami oraz ptakami, ale rzadko zjada także płazy, gady, ryby i większe owady. Sęp jest ptakiem samotnym, który poza sezonem lęgowym unika przedstawicieli własnego gatunku. Na wolności sowa dożywa około 20 lat. W niewoli jest dłuższy (do 60 lat).

Świnia domowa jest ważnym zwierzęciem domowym, hodowanym głównie na mięso, hodowanym od dzikiej świni. Uderzającą różnicą w stosunku do dzika jest kształt ogona. Masa ciała waha się od 30 kg do 400 kg, długość ciała od 50 cm do 250 cm, wysokość w kłębie od 35 cm do 90 cm. Świnia domowa jest wszystkożerna. W gospodarstwach wielkopowierzchniowych świnie żywione są głównie pelletem produkowanym przemysłowo, inne pasze to ziemniaki, kukurydza, resztki zbóż i odpady kuchenne.

Orka, znana również jako orka prawdziwa lub orka wielka, jest największym członkiem rodziny delfinów. Jest to wszechstronny drapieżnik znajdujący się na szczycie morskiego łańcucha pokarmowego. Żywi się rybami, żółwiami, ptakami, płetwonogimi, rekinami i innymi waleniami. Orka jest prawdopodobnie zbiorem ponad dziesięciu odrębnych gatunków kryptycznych, obecnie określanych jako ekotypy. Nazwa "orka", czasami używana w językach świata, odzwierciedla jego reputację jako wspaniałego i budzącego strach ssaka morskiego, opisanego w Historia naturalis rzymskiego filozofa Pliniusza Starszego. Z reguły orki nie atakują ludzi, choć zdarzyło się kilka przypadków, w których orki zaatakowały ludzi lub małe łodzie po tym, jak pomyliły je ze swoją ulubioną zdobyczą. Po rozpoznaniu błędu zawsze natychmiast kończyli atak. Odnotowano tylko kilka przypadków, w których trzymane w niewoli orki zaatakowały personel akwarium morskiego. W 2020 r. odnotowano jednak kilka najwyraźniej ukierunkowanych ataków orki na statki w okolicy Cieśniny Gibraltarskiej.

Delfin butlonose to gatunek delfina z rodzaju Tursiops, często trzymany w delfinariach lub wykorzystywany do celów badawczych. Delfin ma długość ciała od 2,5 do 4 metrów, waży 150-200 kg i żyje 30-36 lat. Delfiny osiągają prędkość do 50 km/h i lubią gonić łodzie. Skoki nad powierzchnię mają zwykle do 10 metrów długości i 4-5 metrów wysokości. Delfin ten poluje na ryby przy dnie i zjada do 7 kg dziennie. Oprócz ryb polują także na mięczaki, skorupiaki i mniejsze rekiny. Ciąża trwa 12 miesięcy. Młode ma 89–101 cm długości. Najpierw rodzą się ogony. Delfiny komunikują się za pomocą narządów oddechowych i języka. Wydają dźwięki przypominające gwizdanie, klaskanie lub skrzypienie. Co 30 minut musi wypłynąć na powierzchnię, żeby zaczerpnąć powietrza.

Zwierzę należące do kopytnych. W przeszłości konie wykorzystywano głównie do prac rolniczych, do transportu towarów i ludzi, począwszy od XX w wieku używany głównie do jazdy rekreacyjnej i sportu. Samica konia nazywana jest klaczą, klaczą lub stadniną. Konie wierzchowe ważą od 300 do 700 kg, w zależności od rasy. Konie pociągowe ważą od 700 kilogramów do 1 tony. Niezbędnym składnikiem diety konia jest pasza stała, głównie owies, ponieważ jest lekkostrawny, jęczmień lub żyto. Do tego kukurydza, siemię lniane, które wpływa na trawienie i być może otręby, melasa czy burak cukrowy. Występuje duża zmienność prędkości jazdy, od bardzo powolnego galopu wynoszącego około 15 km/h do 60 km/h. podczas wyścigu. Rozróżnia się galop konny (12-15 km/h.) i terenowe (25-40 km/h.). Przeciętna długość ciąży u klaczy podawana jest w przedziale 330-345 dni. Konie żyją 23-30 lat.

Lis jest stosunkowo smukłym psem ze stosunkowo długimi, spiczastymi uszami i długim, puszystym ogonem. Długość tułowia wynosi od 100 do 140 cm, łącznie z ogonem, i wysokość w kłębie od 30 do 40 cm. Ogon mierzy od 35 do 45 cm. Masa ciała ulega znacznym wahaniom, podawany jest zakres od 4 do 10 kg. Lis, podobnie jak pies, może poruszać się z prędkością 40 km/h. Oznacza swoje terytorium w promieniu 6-8 km wizytówkami, na których odchody naznaczone są zapachem gruczołów. Skład żywności jest silnie zależny od warunków lokalnych. Jeśli chodzi o myszy, zjada od 15 do 20 myszy dziennie. Według myśliwych lis rudy jest zwierzęciem przeludnionym i nadal można na niego odstrzeliwać przez cały rok.

Ten krępy nadrzewny ssak ma od 50 do 60 cm długości i waży od 4 do 4,5 kg. Ma krótki ogon (5 cm), głowę okrągłą z tępym nosem, nie ma płatków uszu. Kończyny są stosunkowo słabe, przednie są prawie dwukrotnie dłuższe od tylnych, wszystkie stopy zakończone są trzema zrośniętymi palcami z mocnymi, zakrzywionymi pazurami, z których środkowy jest najdłuższy (do 7,5 cm). Samica ma na piersi dwa gruczoły sutkowe. Długa szyja zawiera dziewięć kręgów i jest bardzo ruchliwa, co pozwala na obrót głowy o więcej niż 180°.

Struś to największy żyjący ptak, a zarazem najszybszy ptak lądowy, potrafi osiągnąć prędkość do 70 km/h (w ucieczce przed drapieżnikiem) lub biec z prędkością 50 km/h przez godzinę, co czyni go najszybszym dwunożnym zwierzęciem na świecie. świat. Jest nielotny. Strusie ważą zwykle od 90 do 130 kg, chociaż odnotowano przypadki ważenia samców do 155 kg. Struś to ptak o najdłuższej szyi. Odsłonięta szyja u góry nadmuchuje się, wydając charakterystyczny stłumiony krzyk. Aby chronić oczy przed kurzem i piaskiem, strusie mają również trzecią powiekę – źrenicę zamykającą się poziomo od wewnętrznego kącika oka do zewnętrznego. Mówi się, że w obliczu zagrożenia chowają głowę w piasek, ale tak nie jest. Żywią się głównie nasionami, trawą, owocami, kwiatami i czasami owadami, takimi jak koniki polne. Ponieważ strusie nie mają zębów, połykają kamyki, które pomagają im rozdrobnić pokarm w żołądkach. Jednorazowo mogą mieć tam nawet 1 kg. W przeciwieństwie do większości ptaków struś nie ma jelita ślepego, jego długość wynosi 71 cm. Bez wody mogą wytrzymać kilka dni, czerpiąc z wody pochodzącej z metabolizmu i pożywienia. Struś jest ptakiem typowo towarzyskim, żyjącym w grupach migrujących liczących od 5 do 50 osobników. W pierwszym roku życia młode rosną o 25 cm miesięcznie. Po roku życia młody struś waży około 45 kg. Strusie mogą żyć do 75 lat.

Dziki indyk jest najcięższym ptakiem kopiącym. Samiec indyka dzikiego to duży i ciężki ptak, mierzący do 120 cm i ważący około 10 kg. Ma długie nogi i szyję, krótkie i zaokrąglone skrzydła oraz szeroki ogon. Głowa i szyja są łyse, z mięsistymi, czerwonymi płatami i naroślami na głowie, brodzie i szyi. Płatki puchną, gdy są podekscytowane.

Łoś europejski jest największym przedstawicielem rodziny jeleniowatych. Żyje w północnych lasach Europy, Azji i Ameryki. Łoś został wytępiony na ziemiach czeskich już w średniowieczu. Żywią się liśćmi brzóz, wierzb i żurawi, roślinami wodnymi i bagiennymi. Ze względu na swoje rozmiary zjada do 50 kilogramów pożywienia dziennie, więc oczywistym jest, że w poszukiwaniu pożywienia musi migrować. Łosie są doskonale przystosowane do poruszania się po miękkim podłożu – ich stopy, wyposażone w wysuwane kopyta, zajmują dużą powierzchnię. Poruszają się z prędkością 50 km/h. Dobrze pływają. Poroże łosia byka może ważyć do 60 kg i osiągać rozpiętość 250 cm. Swoim kształtem przypomina łopaty. Łoś zrzuca go co roku. Ciąża samicy trwa około 36 tygodni; samica rodzi od jednego do trzech młodych, które karmią piersią przez około cztery miesiące. Żyją do 20 lat.

Jeleń to duże zwierzę parzystokopytne z rodziny jeleniowatych. Tutaj znajdziesz go w całym kraju. W przeszłości jelenie zostały niemal wytępione, dziś przeżywają rozkwit. Dumny ze swojej korony, dmucha w róg, aby rozpocząć walkę i kocha swoje jelonki. Jeleń żyje do 12 lat i może ważyć do 240 kg. Wysokość w kłębie dochodzi do 150 cm. Dorosłe poroże osiąga długość do 120 cm. Poroże zakończone jest tzw korona. Poroże może ważyć do 8 kg. Jeleń szlachetny jest wyłącznie roślinożernym przeżuwaczem. Ale skład żywności zmienia się w zależności od pory roku. Ze względu na swoje duże rozmiary dorosłe jelenie nie mają obecnie wielu naturalnych drapieżników innych niż ludzie. Największym zagrożeniem dla niego jest wilk. Na wolności jelenie żyją średnio 10-13 lat, w niewoli mogą żyć ponad 20 lat.

Adax nubijski jest gatunkiem krytycznie zagrożonym i jedną z ostatnich i najbardziej nerwowych antylop. Są jedynymi widłonogami ze spiralnie skręconymi rogami. Addax (Addax nasomaculatus) pierwotnie zamieszkiwał obrzeża Sahary ze wschodu na zachód. Dziś – głównie z powodu kłusowników – jest krytycznie zagrożony. W kłębie osiągają wysokość około jednego metra, samce są nieco większe od samic. Obie płcie mają rogi obrączkowane, średnio o długości 72 cm, u samców mogą osiągać długość do 120 cm, które tworzą 1,5-2 spirale u dorosłych samic i 2,5-3 spirale u samców. Waga: 60-125 kg, długość ciała: 150-170 cm. Dużą część życia spędzają w miejscach pozbawionych wód powierzchniowych, do życia wystarcza im woda, którą pobierają z pożywieniem. Są aktywne w nocy, odpoczywają w ciągu dnia. Adaxy są powolnymi biegaczami o krótkich nogach i dlatego często padają ofiarą szybszych drapieżników na wolności. Dużą część życia spędzają w miejscach pozbawionych wód powierzchniowych, do życia wystarcza im woda, którą pobierają z pożywieniem.Nubian Adax jest trzymany w pięciu tuzinach europejskich ogrodów zoologicznych. W Republice Czeskiej hoduje się ten gatunek w pięciu ogrodach zoologicznych: Zoo Dvur Králové nad Labem, Zoo Hodonín, Zoo Zlín, Zoo Ołomuniec i Zoo Praga.

Zając żyje niemal na całym świecie. Najlepiej nadaje się na obszary nizinne i pagórkowate w ciepłych regionach, gdzie żyzne pola przeplatają się z małymi lasami. Długość ciała zarówno zająca, jak i zająca wynosi od 60 do 80 cm. Ogon (pióro) ma długość od 7 do 11 cm. Waga zająca wynosi od 3,5 do 7 kg. Wśród zmysłów doskonale rozwinięty jest słuch, na mniejszą odległość bardzo dobry jest także węch. Jego wzrok jest słabszy, zauważa jedynie ruch. Zając prowadzi samotny tryb życia. Podczas wypasu porusza się bardzo powoli, podskakuje i cicho mamrocze. Często pozuje i obserwuje otoczenie. Kiedy jest zaniepokojony, ratuje się szybkim biegiem. Może osiągnąć prędkość do 60 km na godzinę. Potrafi nawet błyskawicznie zmieniać kierunek, zygzakiem, a jego skoki mają długość do 7 m. Jego pożywieniem są rośliny uprawne, trawy, chwasty, pędy krzewów i drzew. Lubi też obgryzać korę drzew. Każdy króliczek rodzi od 7 do 10 króliczków rocznie. Jednak wiele z nich ginie, zwłaszcza podczas deszczowej pogody, a w ciągu roku przeżywa tylko 2–4 młodych. Zając może dożyć 12 lat, ale na wolności tylko nieliczne osobniki przeżywają trzeci rok życia.

Nazywany jest także łajdakiem. Dziki wielbłąd dwugarbny jest gatunkiem krytycznie zagrożonym na wolności. Zagrożone jest kłusownictwem i degradacją środowiska. Częściej zaczęły na nie polować także wilki, czyhające na nie w pobliżu kurczących się źródeł wody. Dziki wielbłąd zamieszkuje stepy i obszary pustynne, gdzie temperatury zimą spadają do -30°C, a latem dochodzą do +40°C. Jest doskonale przystosowany do życia w niegościnnych warunkach – ma dwa palce z elastycznymi odciskami, które zapobiegają drapaniu, ma zamykane nozdrza, a grube rzęsy chronią oczy przed piaskiem. Dzięki tłuszczowi zgromadzonemu w garbach mogą wytrzymać długie tygodnie bez wody i jedzenia. Z łatwością pokonuje nawet 20% utratę wody w organizmie. Nie zatrzymują wody w garbach (jak czasami błędnie się twierdzi), ale w błonie śluzowej żołądka. Nerki są w stanie zagęścić mocz i w ten sposób ograniczyć utratę wody. Wielbłądy mogą wytrzymać bez jedzenia do 40 dni i, w przeciwieństwie do lam, także wiele dni bez wody. Średnia długość życia wielbłądów wynosi od 40 do 50 lat.

Miś koala to jedno z najsłynniejszych i najsłodszych australijskich zwierząt. Choć na pierwszy rzut oka przypomina niedźwiedzia, w rzeczywistości niedźwiedziem nim nie jest. To torbacz, zupełnie jak kangur. Z pewnymi wyjątkami koale żywią się wyłącznie liśćmi i korą turzyc. I tylko niektóre gatunki. W rzeczywistości są jedynymi roślinożercami, którzy mogą je strawić. Liście eukaliptusa zawierają dużą ilość błonnika i terpenów, które sprawiają, że eukaliptus jest trujący dla większości zwierząt. Liście ostrokrzewu mają bardzo niską wartość energetyczną, dlatego koale muszą oszczędzać dużo energii. Mają bardzo powolny metabolizm, wyjątkowo mały mózg i śpią do 20 godzin na dobę. Waga waha się od 12 kg w przypadku masywnego samca z południowej Australii do 5 kg w przypadku drobnej samicy z północy.