Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, również pomiędzy poszczególnymi rasami owiec występują znaczne różnice w wyglądzie, wielkości i budowie ciała. Owce osiągają masę ciała 20–180 kg (wyjątkowo nawet ponad 200 kg) i wysokość w kłębie 40–90 cm. Owce trzymane są przeważnie ekstensywnie w zagrodach lub na wolnym wypasie, często przy pomocy psów pasterskich. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystuje się go nie tylko do tkania tkanin, ale także do produkcji filcu i materiałów izolacyjnych.
Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, również pomiędzy poszczególnymi rasami owiec występują znaczne różnice w wyglądzie, wielkości i budowie ciała. Owce osiągają masę ciała 20–180 kg (wyjątkowo nawet ponad 200 kg) i wysokość w kłębie 40–90 cm. Owce trzymane są przeważnie ekstensywnie w zagrodach lub na wolnym wypasie, często przy pomocy psów pasterskich. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystuje się go nie tylko do tkania tkanin, ale także do produkcji filcu i materiałów izolacyjnych.
Czarna owca wołoska jest naprawdę piękna ze swoją białą wełną i klasyczną czarną twarzą. Nic go nie rozprasza i z entuzjazmem biega po szwajcarskich górach, niezależnie od pogody. Zimą nie boją się nawet najniższych temperatur. Nic dziwnego, bo kto mógłby zmarznąć w takim płaszczu? Wymiary: 7,5x6x3cm. Odpowiedni dla dzieci w wieku od 3 lat.
Duc! Baran od Schleich® Farm World może pochwalić się dwoma szczególnie dużymi rogami. Są nie tylko idealną bronią ofensywną, ale także łatwą do obrony. Na przykład od wścibskiego rodzeństwa. Ale korzysta z tej opcji tylko w nagłych przypadkach. Ten kopytny nie lubi łączyć się w pary. Zdecydowanie bardziej woli podskakiwać kolorowym samochodem dla dzieci ze swoimi przyjaciółmi i nie tęskni też za samochodem swojej mamy. Widzi do tyłu swoimi dużymi oczami bez odwracania głowy. Czy ty też możesz to zrobić? Jeśli nie, to w porządku. Po to się z nim przyjaźnisz, prawda? Wymiary: 9 x 4,5 x 7,1 cm. Wiek: 3+
Ovcím mladším než jeden rok se říká jehňata. Už několik dní po narození jim začíná růst vlna. Rychle se naučí, jak žít ve stádu, a jsou inteligentnější, než se myslelo. Ovce umějí rozpoznat nejen ostatní zvířata ve stádu, ale i tváře lidí. Zábavný fakt: Jehňata jsou kojena tři měsíce. Potom žerou trávu a byliny. Figurky Schleich jsou mimořádně detailní, láskyplně malované a umožňují dětem hrát si a zároveň se učit. Rozměr: 6 x 4,5 x 1,5 cm. Nevhodné pro děti do 3 let. Doporučený věk: 3-8
Owce mają miękką wełnę, która chroni je przed zimnem w zimie. Ale dlaczego wełna tak dobrze utrzymuje ciepło? Jest to bardzo przewiewny materiał, w którym ciepło ciała jest dosłownie uwięzione i nie może się wydostać. Jednocześnie może zasysać dużą ilość wilgoci, co zapewnia przyjemne, suche ciepło. Ciekawostka: Wełna owcza potrzebuje od 6 do 12 miesięcy, aby odrosnąć do pełnego rozmiaru po strzyżeniu. Figurki Schleich są niezwykle szczegółowe, pięknie pomalowane i pozwalają dzieciom bawić się i uczyć w tym samym czasie. Rozmiar: 8 x 7 x 3 cm. Nieodpowiednie dla dzieci w wieku poniżej 3 lat. Zalecany wiek: 3-8 lat
Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Według aktualnych badań jest to udomowiona forma zachodnioazjatyckiej owcy okrągłorogiej. Ponieważ nie są tak wymagające jak bydło, hoduje się je również na obszarach górskich lub suchych. Większość owiec hoduje się w Chinach i Australii. Samica nazywana jest owcą, samiec baranem. Wykastrowany baran nazywany jest baranem, mięso baranów ma słabszy specyficzny zapach. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego.
Buldog francuski należy do tzw psy rasy mastif, których pochodzenie wywodzi się od mastifa tybetańskiego. Ma pogodny, stabilny, nieskomplikowany charakter, nie trzeba go długo namawiać do zabawy i bardzo lubi być przytulany. Jest bardzo towarzyski i towarzyski. Nadaje się również do rodziny z dziećmi, z którymi dobrze się dogaduje. Jest odpowiedni także dla emerytów i osób mniej aktywnych, jeśli chcą zadbać o swoje zdrowie. Praktycznie nie szczeka i jest bardzo spokojny. Rasa ta pochodzi z Francji. Długość życia: 10 do 14 lat.
Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, również pomiędzy poszczególnymi rasami owiec występują znaczne różnice w wyglądzie, wielkości i budowie ciała. Owce osiągają masę ciała 20–180 kg (wyjątkowo nawet ponad 200 kg) i wysokość w kłębie 40–90 cm. Owce trzymane są przeważnie ekstensywnie w zagrodach lub na wolnym wypasie, często przy pomocy psów pasterskich. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystuje się go nie tylko do tkania tkanin, ale także do produkcji filcu i materiałów izolacyjnych.
Świnia domowa jest ważnym zwierzęciem domowym, hodowanym głównie na mięso, hodowanym od dzikiej świni. Uderzającą różnicą w stosunku do dzika jest kształt ogona. Masa ciała waha się od 30 kg do 400 kg, długość ciała od 50 cm do 250 cm, wysokość w kłębie od 35 cm do 90 cm. Świnia domowa jest wszystkożerna. W gospodarstwach wielkopowierzchniowych świnie żywione są głównie pelletem produkowanym przemysłowo, inne pasze to ziemniaki, kukurydza, resztki zbóż i odpady kuchenne.
Bydło długorogie teksańskie należy do mniejszych ras bydła, osiągając masę ciała do 600 kg i wysokość w kłębie do 165 cm. Ma stosunkowo smukłą budowę, wysokie nogi i wyraźnie długie rogi w kształcie liry na głowie, które u byków mogą osiągać rozpiętość ponad 180 cm i od których wziął swoją nazwę. Bydło rasy Texas Longhorn ma krótką sierść, ubarwienie jest przeważnie jasnobrązowe, często z białymi plamami, ale istnieją inne rodzaje umaszczenia. Rogi są ważne w kulturze Teksasu, a farmerzy i właściciele stad tradycyjnie ozdabiają nimi maski swoich samochodów. Bydło długorogie teksaskie hodowane jest przede wszystkim na mięso, które jest suche i charakteryzuje się niską zawartością tłuszczu. Niemniej jednak jest bardzo smaczna i smakiem przypomina dziczyznę. Jest szeroko stosowany w kuchni Tex-Mex, zwłaszcza do przygotowania chili con carne.
Na temat świń narosło wiele mitów i nieporozumień. Tak naprawdę są to inteligentne i czyste zwierzęta, które jedynie pozbywają się obcych i ochładzają się tarzając się w błocie. Ponadto kobiety są ostrożnymi i czujnymi matkami. Zauważalną różnicą w porównaniu do dzika jest kształt ogona, który zwykle jest skręcony. Wielkość świń domowych jest bardzo zróżnicowana. Masa ciała waha się od 30 kg do 400 kg, długość ciała od 50 cm do 250 cm, wysokość w kłębie od 35 cm do 90 cm. Świnia domowa jest hodowana głównie na mięso. Dlatego większość świń nie przeżywa pierwszego roku życia. Poddaje się je ubojowi po osiągnięciu określonej masy ubojowej (zwykle 80-120 kg). Po osiągnięciu tej wagi świnia już nie rośnie, tylko jest gruba.
Koza domowa to mniejszy udomowiony przeżuwacz, należący do najstarszych zwierząt gospodarskich, człowiek hoduje ją od prawie 10 000 lat. W języku czeskim samicę nazywa się kozą, samca nazywa się kozą, w dialektach południowo-zachodnich Czech nazywa się ją także pukl lub puk, w dialektach wschodniomorawskich nazywa się to cap. Wykastrowana koza jest określana słowem hőp; babka jest mniej agresywna, mięso babki ma słabszy specyficzny zapach. Dziecko nazywa się dzieckiem lub dzieckiem. W Europie kozy hoduje się najczęściej na mleko lub mięso. Mleko kozie jest korzystne dla zdrowia, ma wyższą zawartość tłuszczu i niższą zawartość laktozy niż mleko krowie. Świeże mleko kozie ma charakterystyczny kozi zapach, który dla wielu konsumentów jest nieprzyjemny. Intensywność zapachu zależy od rasy kozy, sposobu jej trzymania i karmienia.
Ma elastyczne i muskularne ciało, doskonale przystosowane do polowań, ostre pazury i zęby oraz doskonały wzrok, słuch i węch. Kot domowy od zawsze służył człowiekowi przede wszystkim jako łowca gryzoni, wykorzystywany był także jako towarzysz i pupil człowieka. Kot potrafi osiągnąć prędkość do 48 km/h, ale tylko na krótkim dystansie. Kot domowy jest najpopularniejszym zwierzakiem na świecie. Przekracza nawet psa 3 razy. W kłębie kot ma około 30 cm wzrostu, długość tułowia łącznie z ogonem wynosi około 80 cm. Samce są większe od samic i ważą około 3,5-7 kg, kotki wahają się od 2,5-4,5 kg. Sierść jest zazwyczaj krótka, prosta i przylegająca. Koty mogą mieć dwa mioty w roku, po maksymalnie dziesięć kociąt w jednym miocie. Ciąża u kotów domowych trwa około 9 tygodni.
Bydło holsztyńskie. Jest to najbardziej rozpowszechniona rasa bydła na świecie, hodowana jest głównie w Ameryce Północnej i Europie. W Republice Czeskiej bydło rasy holsztyńskiej hodowane jest głównie na zasadzie bezpłatnych mieszkań. Wysokość w kłębie powinna mieścić się w przedziale 152-160 cm, a waga około 1200-1300 kg. Wydajność mięsa holsztynów jest gorsza, zdolność wzrostu młodego bydła jest dobra, ale wydajność rzeźna jest niska.