ZOOted Jeleń europejski zooted plastikowy 15cm w torbie

Miś koala to jedno z najsłynniejszych i najsłodszych australijskich zwierząt. Choć na pierwszy rzut oka przypomina niedźwiedzia, w rzeczywistości niedźwiedziem nim nie jest. To torbacz, zupełnie jak kangur. Z pewnymi wyjątkami koale żywią się wyłącznie liśćmi i korą turzyc. I tylko niektóre gatunki. W rzeczywistości są jedynymi roślinożercami, którzy mogą je strawić. Liście eukaliptusa zawierają dużą ilość błonnika i terpenów, które sprawiają, że eukaliptus jest trujący dla większości zwierząt. Liście ostrokrzewu mają bardzo niską wartość energetyczną, dlatego koale muszą oszczędzać dużo energii. Mają bardzo powolny metabolizm, wyjątkowo mały mózg i śpią do 20 godzin na dobę. Waga waha się od 12 kg w przypadku masywnego samca z południowej Australii do 5 kg w przypadku drobnej samicy z północy.

Nazywany jest także łajdakiem. Dziki wielbłąd dwugarbny jest gatunkiem krytycznie zagrożonym na wolności. Zagrożone jest kłusownictwem i degradacją środowiska. Częściej zaczęły na nie polować także wilki, czyhające na nie w pobliżu kurczących się źródeł wody. Dziki wielbłąd zamieszkuje stepy i obszary pustynne, gdzie temperatury zimą spadają do -30°C, a latem dochodzą do +40°C. Jest doskonale przystosowany do życia w niegościnnych warunkach – ma dwa palce z elastycznymi odciskami, które zapobiegają drapaniu, ma zamykane nozdrza, a grube rzęsy chronią oczy przed piaskiem. Dzięki tłuszczowi zgromadzonemu w garbach mogą wytrzymać długie tygodnie bez wody i jedzenia. Z łatwością pokonuje nawet 20% utratę wody w organizmie. Nie zatrzymują wody w garbach (jak czasami błędnie się twierdzi), ale w błonie śluzowej żołądka. Nerki są w stanie zagęścić mocz i w ten sposób ograniczyć utratę wody. Wielbłądy mogą wytrzymać bez jedzenia do 40 dni i, w przeciwieństwie do lam, także wiele dni bez wody. Średnia długość życia wielbłądów wynosi od 40 do 50 lat.

Tygrys jest masywnym zwierzęciem o krępej budowie ciała i krótkich, mocnych nogach, samiec osiąga długość ciała (z ogonem) od 270 do 310 cm, a samica od 240 do 265 cm. W kłębie tygrys osiąga wysokość od 90 do 110 cm, samiec osiąga wagę od 180 do 258 kg, a samica tylko od 100 do 160 kg. Każdy osobnik ma swój własny, niepowtarzalny wzór, dzięki któremu można go odróżnić od innych osobników. Tygrys jest drapieżnikiem szczytowym, wyposażony jest w mocne szczęki i mocne zęby do polowania. Jego kły mierzą od 7 do 10 cm długości, co czyni je najdłuższymi ze wszystkich żyjących kotów. Na języku znajdują się twarde brodawki, które sprawiają, że jest on bardzo szorstki i tygrys może go używać do „zlizywania” mięsa z kości ofiary. Tygrys jest głównym drapieżnikiem całego ekosystemu, żywiącym się różnorodnym pożywieniem. Tygrys jest najbardziej aktywny nocą, gdy wyrusza na polowanie, w ciągu dnia przeważnie wypoczywa w cieniu, a w najgorętsze dni można go spotkać, ochładzając się w wodzie, którą w odróżnieniu od innych kotów bardzo lubi. Oprócz tego, że jest doskonałym pływakiem, jest także świetnym wspinaczem i potrafi skakać na odległość od 8 do 10 m. Na wolności tygrys żyje od 8 do 10 lat, wyjątkowo 20 lat.

Potulny szympans to afrykańska małpa wielka. Razem z bonobo jest najbliższym żyjącym krewnym człowieka i najbardziej do niego podobnym ze wszystkich naczelnych. Dorasta zwykle do długości od 65 do 95 cm, w pozycji wyprostowanej osiąga wysokość do 1,7 metra. Ich waga waha się od 32 do 70 kg, ale w niewoli może ważyć do 80 kg. Samce są zwykle większe i cięższe od samic. Młode mają białą kępkę włosów na zadzie, co wyraźnie wskazuje na ich wiek. Z wiekiem kępka ta zanika. Szympansy są wszystkożerne, ale ich dieta jest bardziej roślinożerna. Ich pożywieniem są głównie owoce, ale także inne rośliny z jagodami, liśćmi, pąkami lub różnego rodzaju nasionami. Samica rodzi jedno młode po około ośmiu miesiącach ciąży. Po urodzeniu młode są zależne od matki, która zapewnia im pożywienie, ciepło i ochronę oraz uczy umiejętności. Aby komunikować się z innymi szympansami, używają różnorodnych gestów, mimiki i dźwięków. Sygnałami zagrożenia są podniesienie rąk lub uderzenie w ziemię, w przypadku entuzjazmu uśmiechają się, zupełnie jak ludzie.

Sokół wędrowny to najszybszy ptak świata, potrafiący podczas nurkowania osiągnąć prędkość ponad 300 km/h. Rozpiętość skrzydeł sokoła wędrownego wynosi 74–120 cm, długość ciała 35–58 cm. Wzrok sokołów uważany jest za doskonały. Ich oczy są stosunkowo duże, widzą obuocznie i potrafią skupić się na trzech poruszających się obiektach jednocześnie. Sokoły widzą ptaki w locie ze znacznie większej odległości niż ludzie, nawet przy użyciu lornetki o wielokrotnym powiększeniu. Poluje prawie wyłącznie na ptaki w locie. Styl polowania nie jest zbyt odpowiedni w przypadku ofiar naziemnych, dlatego rzadko ucieka się do polowania na małe ssaki i próbuje zmusić ptaki na ziemi do startu.

Adax nubijski jest gatunkiem krytycznie zagrożonym i jedną z ostatnich i najbardziej nerwowych antylop. Są jedynymi widłonogami ze spiralnie skręconymi rogami. Addax (Addax nasomaculatus) pierwotnie zamieszkiwał obrzeża Sahary ze wschodu na zachód. Dziś – głównie z powodu kłusowników – jest krytycznie zagrożony. W kłębie osiągają wysokość około jednego metra, samce są nieco większe od samic. Obie płcie mają rogi obrączkowane, średnio o długości 72 cm, u samców mogą osiągać długość do 120 cm, które tworzą 1,5-2 spirale u dorosłych samic i 2,5-3 spirale u samców. Waga: 60-125 kg, długość ciała: 150-170 cm. Dużą część życia spędzają w miejscach pozbawionych wód powierzchniowych, do życia wystarcza im woda, którą pobierają z pożywieniem. Są aktywne w nocy, odpoczywają w ciągu dnia. Adaxy są powolnymi biegaczami o krótkich nogach i dlatego często padają ofiarą szybszych drapieżników na wolności. Dużą część życia spędzają w miejscach pozbawionych wód powierzchniowych, do życia wystarcza im woda, którą pobierają z pożywieniem.Nubian Adax jest trzymany w pięciu tuzinach europejskich ogrodów zoologicznych. W Republice Czeskiej hoduje się ten gatunek w pięciu ogrodach zoologicznych: Zoo Dvur Králové nad Labem, Zoo Hodonín, Zoo Zlín, Zoo Ołomuniec i Zoo Praga.

Jego pierwotną ojczyzną są Indie i Sri Lanka, gdzie najczęściej przebywają w lasach liściastych, zaroślach, ale także na terenach trawiastych. Pawie są często trzymane na wolności w parkach zamkowych i ogrodach zoologicznych. Paw jest narodowym ptakiem Indii. Samiec pawia w koronie ma niebieską głowę, szyję i brzuch. Tylne pióra są zielonkawo-brązowe, a skrzydła brązowe i czarne paski. „Ogon” pawi nie jest w rzeczywistości prawdziwym ogonem, ale raczej bardzo wydłużonymi górnymi piórami ogona, które tworzą tzw. "chodnik". Na końcu każdego pióra skrzydła znajduje się „pawie oko”. Samce mogą mierzyć ponad 2 metry nawet z pióropuszem. Zarówno samce, jak i samice mają na głowie kilkucentymetrową koronę. Nawet pawie mogą rozłożyć pióra ogona, gdy są zagrożone, ale są one znacznie mniejsze niż u koguta. Samice składają 4–8 jasnobrązowych jaj. Młode wylęgają się po 28 dniach. Samica opiekuje się pisklętami samotnie. Pawie mogą żyć do piętnastu lat.