Zwierzęta dzikie i leśne

Surykatki zamieszkują suche sawanny, pustynie i półpustynie południowoafrykańskiego interioru. Chowają się przed słońcem i drapieżnikami w szczelinach skalnych, kopcach termitów i norach, pozostawionych przez inne ssaki lub wykopanych przez nie same. Surykatki poruszają się w grupach liczących do 30 osobników o ścisłej strukturze społecznej. Na czele grupy stoi dominująca para, która zazwyczaj jest jedyną, która się rozmnaża. Jeśli potomstwo nie pochodzi od dominującej samicy, decyzja o utrzymaniu go przy życiu należy do przywódcy pary. Dominujące samice mogą znęcać się nad podległymi samicami, zabierać ich młode z nor, a nawet je zabijać. Dieta surykatek obejmuje również jadowite węże, pająki i skorpiony, ponieważ surykatki radzą sobie z ich jadem i są na niego odporne. Nazwa surikata wywodzi się z języka francuskiego, gdzie souris-chat oznacza coś w rodzaju "małej myszki".

Surykatki zamieszkują suche sawanny, pustynie i półpustynie we wnętrzu Republiki Południowej Afryki. Chowają się przed słońcem i drapieżnikami w szczelinach skalnych, kopcach termitów i norach, za innymi ssakami lub same je kopią. Surykatki poruszają się w grupach liczących do 30 osobników o ścisłej strukturze społecznej. Na czele grupy stoi para dominująca, która zazwyczaj jako jedyna się rozmnaża. Jeśli niedominująca samica ma młode, o tym, czy przeżyją, decyduje lider pary. Dominująca samica może znęcać się nad podporządkowanymi sobie samicami, wyciągać ich młode z nor, a nawet je zabijać. Surykatki jedzą także jadowite węże, pająki i skorpiony, gdyż surykatki radzą sobie z ich trucizną i są na nią odporne. Nazwa surykatka ma pochodzenie francuskie, gdzie souris-chat oznacza coś w rodzaju „myszy-kota”.

Potulny szympans to afrykańska małpa wielka. Razem z bonobo jest najbliższym żyjącym krewnym człowieka i najbardziej do niego podobnym ze wszystkich naczelnych. Dorasta zwykle do długości od 65 do 95 cm, w pozycji wyprostowanej osiąga wysokość do 1,7 metra. Ich waga waha się od 32 do 70 kg, ale w niewoli może ważyć do 80 kg. Samce są zwykle większe i cięższe od samic. Młode mają białą kępkę włosów na zadzie, co wyraźnie wskazuje na ich wiek. Z wiekiem kępka ta zanika. Szympansy są wszystkożerne, ale ich dieta jest bardziej roślinożerna. Ich pożywieniem są głównie owoce, ale także inne rośliny z jagodami, liśćmi, pąkami lub różnego rodzaju nasionami. Samica rodzi jedno młode po około ośmiu miesiącach ciąży. Po urodzeniu młode są zależne od matki, która zapewnia im pożywienie, ciepło i ochronę oraz uczy umiejętności. Aby komunikować się z innymi szympansami, używają różnorodnych gestów, mimiki i dźwięków. Sygnałami zagrożenia są podniesienie rąk lub uderzenie w ziemię, w przypadku entuzjazmu uśmiechają się, zupełnie jak ludzie.

Słoń afrykański to ssak z rzędu ośmiornic, który dorasta do 4 m wysokości. Słonie można spotkać w lasach deszczowych, na sawannach oraz wspinać się na obszary górskie do 5000 m n.p.m. m. Słonie są dość elastyczne - jedyne, co jest dla nich ważne, to wystarczająca ilość jedzenia i wody na terytorium. Cechą charakterystyczną są dwa wrażliwe „palce” na końcu wrażliwej trąby, które służą do oddychania, wąchania, picia, brania prysznica i karmienia. Kolejną cechą charakterystyczną są ogromne, mocno zakrwawione płatki uszu na dużej głowie, przez które traci dużo nadmiaru ciepła, zapobiegając przegrzaniu podczas gorących afrykańskich dni. Słonie afrykańskie są zwierzętami społecznymi i trzymają się razem w dobrze zorganizowanych grupach liczących od dziesięciu do dwunastu samic i ich młodych. Słonie są zwierzętami roślinożernymi. Ich dieta zależy bezpośrednio od tego, gdzie dana osoba się znajduje. Ale każdy musi codziennie organizować nawet 225 kg jedzenia. Tak dużą ilość pożywienia muszą spożywać od 15 do 18 godzin dziennie. To sprawia, że mają tylko około 4 godzin dziennie na sen. Ponadto pożywienie nie jest dobrze przetworzone w organizmie i wykorzystuje się tylko 35-40%, dlatego słoń produkuje dziennie do 180 kg odchodów i 40-60 litrów moczu. Jedno młode rodzi się zwykle po 22 miesiącach ciąży. W wyniku hienizmu człowieka co roku zmniejsza się liczebność około 8% słoni. Myśliwi zabijają nie tylko dorosłe, czasem rekordowo stare i duże słonie, ale wraz z nimi giną także ich osierocone młode.Na wolności słonie dożywają 65-70 lat.

Spośród form różnobarwnych najczęstszy jest tygrys biały, ale nie jest to przypadek albinosu, ale ubarwienie spowodowane mutacją recesywną (która objawia się tylko wtedy, gdy jest dziedziczona od obojga rodziców), która jest wynikiem endogamia. Zwierzęta te często cierpią na różne problemy zdrowotne. Samce tygrysów ważą średnio około 210 kg (zakres 180-250 kg), szczególnie duże osobniki do około 300 kg, a wyjątkowo nawet więcej. Większość tygrysów żyje obecnie w Indiach. Szacuje się, że na 15 000 tygrysów indyjskich o normalnym kolorze przypada jeden biały tygrys. W ZOO popularną atrakcją są białe tygrysy. Tygrys ma doskonały słuch i wzrok, który wykorzystuje do tropienia i polowania na zdobycz, orientacji w otoczeniu i komunikacji. Tygrys może jednocześnie przechowywać od 18 do 40 kg mięsa. W niewoli tygrys żyje od 16 do 18 lat, w wyjątkowych przypadkach do 26 lat.

Tygrys jest masywnym zwierzęciem o krępej budowie ciała i krótkich, mocnych nogach, samiec osiąga długość ciała (z ogonem) od 270 do 310 cm, a samica od 240 do 265 cm. W kłębie tygrys osiąga wysokość od 90 do 110 cm, samiec osiąga wagę od 180 do 258 kg, a samica tylko od 100 do 160 kg. Każdy osobnik ma swój własny, niepowtarzalny wzór, dzięki któremu można go odróżnić od innych osobników. Tygrys jest drapieżnikiem szczytowym, wyposażony jest w mocne szczęki i mocne zęby do polowania. Jego kły mierzą od 7 do 10 cm długości, co czyni je najdłuższymi ze wszystkich żyjących kotów. Na języku znajdują się twarde brodawki, które sprawiają, że jest on bardzo szorstki i tygrys może go używać do „zlizywania” mięsa z kości ofiary. Tygrys jest głównym drapieżnikiem całego ekosystemu, żywiącym się różnorodnym pożywieniem. Tygrys jest najbardziej aktywny nocą, gdy wyrusza na polowanie, w ciągu dnia przeważnie wypoczywa w cieniu, a w najgorętsze dni można go spotkać, ochładzając się w wodzie, którą w odróżnieniu od innych kotów bardzo lubi. Oprócz tego, że jest doskonałym pływakiem, jest także świetnym wspinaczem i potrafi skakać na odległość od 8 do 10 m. Na wolności tygrys żyje od 8 do 10 lat, wyjątkowo 20 lat.

Zamieszkuje sawanny, półpustynie i obszary górskie w Afryce Zachodniej i Wschodniej i jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych sępów afrykańskich. Jest to średniej wielkości sęp o wadze od 4 do 7 kg i długości ciała około 94 cm. Rozpiętość skrzydeł wynosi około 218 cm. Ma stosunkowo słaby węch, ale wyjątkowo dobry wzrok, którego wykorzystuje do znalezienia ofiary. Sęp afrykański buduje z gałęzi i roślin duże gniazdo, w którym składa jedno jajo (wyjątkowo do trzech). Inkubacja około 56 dni. Stale zbliżają się do tuszy i mogą na przykład zdenerwować lamparta i opuścić tuszę.

Nazywany jest także łajdakiem. Dziki wielbłąd dwugarbny jest gatunkiem krytycznie zagrożonym na wolności. Zagrożone jest kłusownictwem i degradacją środowiska. Częściej zaczęły na nie polować także wilki, czyhające na nie w pobliżu kurczących się źródeł wody. Dziki wielbłąd zamieszkuje stepy i obszary pustynne, gdzie temperatury zimą spadają do -30°C, a latem dochodzą do +40°C. Jest doskonale przystosowany do życia w niegościnnych warunkach – ma dwa palce z elastycznymi odciskami, które zapobiegają drapaniu, ma zamykane nozdrza, a grube rzęsy chronią oczy przed piaskiem. Dzięki tłuszczowi zgromadzonemu w garbach mogą wytrzymać długie tygodnie bez wody i jedzenia. Z łatwością pokonuje nawet 20% utratę wody w organizmie. Nie zatrzymują wody w garbach (jak czasami błędnie się twierdzi), ale w błonie śluzowej żołądka. Nerki są w stanie zagęścić mocz i w ten sposób ograniczyć utratę wody. Wielbłądy mogą wytrzymać bez jedzenia do 40 dni i, w przeciwieństwie do lam, także wiele dni bez wody. Średnia długość życia wielbłądów wynosi od 40 do 50 lat.

Zając żyje niemal na całym świecie. Najlepiej nadaje się na obszary nizinne i pagórkowate w ciepłych regionach, gdzie żyzne pola przeplatają się z małymi lasami. Długość ciała zarówno zająca, jak i zająca wynosi od 60 do 80 cm. Ogon (pióro) ma długość od 7 do 11 cm. Waga zająca wynosi od 3,5 do 7 kg. Wśród zmysłów doskonale rozwinięty jest słuch, na mniejszą odległość bardzo dobry jest także węch. Jego wzrok jest słabszy, zauważa jedynie ruch. Zając prowadzi samotny tryb życia. Podczas wypasu porusza się bardzo powoli, podskakuje i cicho mamrocze. Często pozuje i obserwuje otoczenie. Kiedy jest zaniepokojony, ratuje się szybkim biegiem. Może osiągnąć prędkość do 60 km na godzinę. Potrafi nawet błyskawicznie zmieniać kierunek, zygzakiem, a jego skoki mają długość do 7 m. Jego pożywieniem są rośliny uprawne, trawy, chwasty, pędy krzewów i drzew. Lubi też obgryzać korę drzew. Każdy króliczek rodzi od 7 do 10 króliczków rocznie. Jednak wiele z nich ginie, zwłaszcza podczas deszczowej pogody, a w ciągu roku przeżywa tylko 2–4 młodych. Zając może dożyć 12 lat, ale na wolności tylko nieliczne osobniki przeżywają trzeci rok życia.

Zebry górskie są bardzo dobrze przystosowane do poruszania się po obszarach górskich. Żyją w mniejszych stadach prowadzonych przez jednego samca. Samica kilka razy w roku wchodzi w okres rui. Samica nosi młode przez około rok. Godzinę po urodzeniu dziecko może stanąć na nogach. Młode samce tworzą nowe stada, zabierając kilka samic z pierwotnych stad. Ich wysokość w kłębie sięga około 1,2 do 1,3 m. A mają 2,2 m długości. Mogą ważyć do 365 kg. Zebra może żyć w niewoli od 30 do 40 lat. 20 do 25 lat na wolności.

Łoś europejski jest największym przedstawicielem rodziny jeleniowatych. Żyje w północnych lasach Europy, Azji i Ameryki. Łoś został wytępiony na ziemiach czeskich już w średniowieczu. Żywią się liśćmi brzóz, wierzb i żurawi, roślinami wodnymi i bagiennymi. Ze względu na swoje rozmiary zjada do 50 kilogramów pożywienia dziennie, więc oczywistym jest, że w poszukiwaniu pożywienia musi migrować. Łosie są doskonale przystosowane do poruszania się po miękkim podłożu – ich stopy, wyposażone w wysuwane kopyta, zajmują dużą powierzchnię. Poruszają się z prędkością 50 km/h. Dobrze pływają. Poroże łosia byka może ważyć do 60 kg i osiągać rozpiętość 250 cm. Swoim kształtem przypomina łopaty. Łoś zrzuca go co roku. Ciąża samicy trwa około 36 tygodni; samica rodzi od jednego do trzech młodych, które karmią piersią przez około cztery miesiące. Żyją do 20 lat.

Jest szeroko rozpowszechniony w południowej Afryce, Botswanie, Namibii, południowym Zimbabwe i Angoli. Na terenach zarośniętych oraz na sawannach i półpustyniach. Żyrafa jest najwyższym zwierzęciem na ziemi. Ogólnie to dziwna bestia. Żyrafy to spokojne i spokojne zwierzęta. Tworzą mniejsze stada, zwykle liczące 5-12 sztuk, choć znane są też przypadki, gdy stado liczyło ponad 150 sztuk. Stado prowadzone jest przez starą i doświadczoną samicę, która kieruje całym życiem wewnątrz stada. Żywią się pokarmem roślinnym. Obgryza gałązki i liście najczęściej na akacjach, które owija wokół fioletowego języka o długości do 40 cm. Żyrafa może wytrzymać bez wody dość długo (niektóre źródła podają 30 dni lub dłużej), a w porze suchej radzi sobie z wodą z pożywienia. Podczas picia żyrafa musi rozłożyć przednie łapy, aby dosięgnąć powierzchni wody i jest w tej pozycji bardzo bezbronna. Dlatego też zachowuje ostrożność, jeśli chodzi o picie. Porusza się z prędkością do 50 km/h. Na wolności żyje 20–25 lat, w niewoli do 33 lat.

Żółw olbrzymi to duży żółw lądowy żyjący na Seszelach. Są to jedne z najdłużej żyjących stworzeń na świecie. Długość skorupy dorosłego żółwia wynosi do 120 cm, może ważyć do 200 kg i żyć do 160 lat. To czyni go drugim co do wielkości żółwiem lądowym. Karapaks (grzbietowa część skorupy żółwia) ma brązowy kolor i kształt wysokiej kopuły. Potężne nogi służą również jako wsparcie dla ciężkiego ciała. Jego szyja jest bardzo długa i bardzo duża, co pomaga żółwiowi wykorzystywać gałęzie do jednego metra nad ziemią jako źródło pożywienia. Choć zazwyczaj są powolne i ostrożne, potrafią rozwinąć znaczną prędkość. Są również doskonałymi pływakami. Są one najbardziej aktywne w nocy, kiedy spędzają czas na poszukiwaniu pożywienia. Żywią się głównie liśćmi, owocami i pędami roślin, czasami także szczątkami zwierząt, więc są roślinożercami.