Słoń afrykański to ssak z rzędu ośmiornic, który dorasta do 4 m wysokości. Słonie można spotkać w lasach deszczowych, na sawannach oraz wspinać się na obszary górskie do 5000 m n.p.m. m. Słonie są dość elastyczne - jedyne, co jest dla nich ważne, to wystarczająca ilość jedzenia i wody na terytorium. Cechą charakterystyczną są dwa wrażliwe „palce” na końcu wrażliwej trąby, które służą do oddychania, wąchania, picia, brania prysznica i karmienia. Kolejną cechą charakterystyczną są ogromne, mocno zakrwawione płatki uszu na dużej głowie, przez które traci dużo nadmiaru ciepła, zapobiegając przegrzaniu podczas gorących afrykańskich dni. Słonie afrykańskie są zwierzętami społecznymi i trzymają się razem w dobrze zorganizowanych grupach liczących od dziesięciu do dwunastu samic i ich młodych. Słonie są zwierzętami roślinożernymi. Ich dieta zależy bezpośrednio od tego, gdzie dana osoba się znajduje. Ale każdy musi codziennie organizować nawet 225 kg jedzenia. Tak dużą ilość pożywienia muszą spożywać od 15 do 18 godzin dziennie. To sprawia, że mają tylko około 4 godzin dziennie na sen. Ponadto pożywienie nie jest dobrze przetworzone w organizmie i wykorzystuje się tylko 35-40%, dlatego słoń produkuje dziennie do 180 kg odchodów i 40-60 litrów moczu. Jedno młode rodzi się zwykle po 22 miesiącach ciąży. W wyniku hienizmu człowieka co roku zmniejsza się liczebność około 8% słoni. Myśliwi zabijają nie tylko dorosłe, czasem rekordowo stare i duże słonie, ale wraz z nimi giną także ich osierocone młode.Na wolności słonie dożywają 65-70 lat.
Wielbłąd jednogarbny jest często określany jako dromader lub dromader. Na wolności wymarł już i żyje wyłącznie w formie udomowionej. Tutaj służy do przenoszenia ciężkich ładunków lub jako środek transportu. Cechą charakterystyczną dromadera jest pojedynczy garb na grzbiecie, który pochłania ciepło i tym samym chroni zwierzę przed słońcem. Ponadto zawiera zmagazynowany tłuszcz, którego rozkład uwalnia energię i wodę. Wielbłąd jednogarbny jest dużym zwierzęciem o długich nogach, mierzącym od 2,2 do 3,4 m długości i wadze 450–550 kg. Ma kremową, jasnobrązową, gruboziarnistą sierść, najdłuższą na czubku, szyi, gardle i garbie oraz ogon mierzący 50 cm. Na oczach ma dwuwarstwowe rzęsy, które chronią go przed dostawaniem się piasku do oczu. Średnia długość życia wielbłądów wynosi około 40 lat.
Borsuk leśny to zwierzę z rodziny łasicowatych. Popularnie borsuki nazywane są ojcem chrzestnym, wujkiem, samotnikiem lub pustelnikiem. Na terenie Republiki Czeskiej borsuk jest największym zwierzęciem łasicowatym, waży od 10 do 20 kg, ma do 85 cm długości i metrowy ogon. Umiejętności budowlane borsuków są naprawdę godne podziwu. Ich jaskinie, popularnie zwane zamkami, słyną z ogromu. Korytarze o średnicy dochodzącej do ćwierć metra sięgają głębokości pięciu metrów i przecinają się na kilku piętrach. Żywi się owadami, dżdżownicami, nornikami, jajami, nasionami, grzybami, korzeniami, czasem nawet padliną - jest wszystkożerny. Młode urodzone w wieku 1-5 lat otwierają oczy po 3 tygodniach. Są karmione piersią przez około 10 tygodni i usamodzielniają się po 5 miesiącach. Borsuki żyją do 15 lat.
Medvěd hnědý je medvědovitá šelma a jediný zástupce své čeledi, který se vyskytoval a vzácně i vyskytuje na území České republiky. Medvěd je mohutná šelma se silnými končetinami s velkými, 5 až 10 cm dlouhými drápy, dlouhou srstí a velkou kulatou hlavou. Hmotnost: 100–550 kg, výška v kohoutku až 150 cm. Pokud není medvěd hnědý rušen člověkem, je aktivní především ve dne, ale pokud už žil v blízkosti lidí, tak přešel k nočnímu způsobu života. Medvěd hnědý je všežravec. Živí se širokou paletou rostlinné (lesní plody, kořínky, zemědělské plodiny, houby) i živočišné stravy (nejčastěji ryby, hmyz nebo malí až středně velcí savci). I přes jeho zabijáckou pověst tvoří až 90 % potravy medvěda hnědého rostlinná strava. Mláďata se rodí po 6–8měsíční březosti při zimním spánku. Medvěd hnědý žije asi 20–30 let.
Od większości gatunków różni się owłosionym nosem, a od kangura olbrzymiego głównie brązowym kolorem sierści. Jest aktywny szczególnie w nocy, kiedy pasie się głównie na trawie, ale czasami zjada także liście krzaków lub podgryza niskie drzewa. Kangur duży dorasta do długości ciała od 90 centymetrów do 1,4 metra, ogon osiąga długość od około 75 centymetrów do maksymalnie jednego metra, waga dorosłych zwierząt jest bardzo zróżnicowana i zależy od płci, samice osiągają dolną granicę, podczas gdy mężczyźni osiągają wyższy limit (20-75 kg). W okresie lęgowym duży kangur jest agresywny, a samce walczą między sobą o samice, pożywienie i miejsca do odpoczynku. Ciąża u dużego kangura trwa średnio około 36 dni. Nowo narodzony kangur jest jednak po urodzeniu bardzo słabo rozwinięty – jest nagi, ślepy i brakuje mu tylnych kończyn. Wczepia się pazurami w futro matki i wykorzystując jedynie węch i dotyk, wspina się do jej woreczka (samce nie mają woreczka), gdzie przyczepia się do sutka mlecznego. Około 7. miesiąca życia młode wystawia główkę z worka, smakuje trawę, ale gdy znajdzie się w niebezpieczeństwie, natychmiast wpełza z powrotem do worka. V 1. roku, pasie się z innymi, nie wspina się już z powrotem do worka, ale do 2 roku życia pozostaje blisko matki. rok.
Papuga długoogonowa lub papużka falista to mała i bardzo popularna papuga z Australii. Jest to ptak idealny dla początkującego hodowcy, który musi zdobywać doświadczenie. To bardzo towarzyska papuga. Można go trzymać jako „zwierzaka” i wtedy jest w stanie nauczyć się kilku prostych słów, lub jako ptak stadny w wolierze plenerowej. W naturze papużki faliste żywią się głównie nasionami traw. W opiece człowieka zastępuje się je różnymi rodzajami prosa (żółtego, szarego, senegalskiego, chumiza...), korniszony, owies łuskany i niełuskany. Gniazdować może przez cały rok, zwłaszcza w odpowiednim momencie, np. wraz z nadejściem opadów. Samica składa średnio 5 jaj, które wysiaduje przez około 18 dni. Dorasta do długości ciała około 18 cm (łącznie z ogonem) i waży od 26 do 40 gramów na wolności, do 60 gramów w niewoli.Przykłady mutacji kolorystycznych: szary, niebieski, żółty, biały, cynamonowy, piwny, sroka recesywna lub dominująca, opalizująca itp. Żyje 8-12 lat.
Wilk pospolity był tu pospolitym zwierzęciem aż do końca XVII wieku. stulecie. Od początku XVIII w. jego liczba znacznie spadła. wieku, aż do całkowitej eksterminacji pierwotnej populacji. Czy ma 66 lat?81 cm i waży 35?45 kg. Żyje i poluje w stadach, które możemy postrzegać jako rodziny. Paczka liczy więcej niż 10 członków, zwykle 2-8. Zabawnie poluje na jelenie i dziki. Najważniejszymi zmysłami wilka są węch i słuch. Zmysł węchu jest setki, a nawet miliony razy lepszy niż ludzki. Wilk potrafi tropić swoją ofiarę z odległości kilku kilometrów. Prędkość jazdy: 58 km/h. Wilk może biec z prędkością 25–50 km/h na dystansie około 20 km. Oczywiście prędkość różni się w zależności od terenu i celu biegania. Potrafi pokonywać dziennie kilkadziesiąt, a czasem nawet kilkaset kilometrów. Wilki żyją w niewoli około 12–15 lat, na wolności krócej.
Kudu duże należy do antylop o najdłuższych rogach. Rosną tylko u samców i są spiralnie skręcone. Rogi zaczynają rosnąć w wieku 6-12 miesięcy i skręcają się spiralnie dopiero w wieku 2 lat. Samce są większe od samic, osiągają długość ciała 185–245 cm i masę 190–270 kg. Kolejną cechą charakterystyczną jest biały pasek między oczami i długie futro u samców na szyi. Samce prowadzą przeważnie samotny tryb życia, samice gromadzą się w stosunkowo małych stadach, składających się zazwyczaj z 6-10 osobników dorosłych i ich młodych. Samice rodzą zwykle jedno, czasem dwa młode. Ciężarna samica opuszcza stado przed porodem. Nowonarodzone młode przez około 4-5 tygodni ukrywa się w gęstej roślinności, aby chronić je przed drapieżnikami. W wieku 6 miesięcy młode jest całkowicie niezależne od matki. W niewoli żyje do 20 lat.
Często jest mylony z większym i bardziej agresywnym krokodylem nilowym. W porównaniu z nim krokodyl zachodnioafrykański jest mniejszy, dorosłe osobniki osiągają zwykle długość od 1,5 do 2,5 metra. Chociaż nie jest to aż tak agresywne, istnieją zapisy o kilku atakach na ludzi, w tym śmiertelnych. Oczywiście krokodyle również jedzą padlinę, ale wolą świeże mięso. Potrafią zorganizować niesamowitą ilość jedzenia na jednym posiedzeniu, ale z drugiej strony mogą głodować przez bardzo długi czas. Duże okazy mogą przetrwać bez jedzenia nawet dwa lata. W okresach obfitości krokodyl gromadzi rezerwy tłuszczu wzdłuż kręgosłupa i u nasady ogona. Krokodyle widzą bardzo dobrze, mają kolorowe widzenie w dzień i doskonałe widzenie w nocy. Krokodyle żyją do 80 lat.