Kohouti jsou zbarvenější než slepice. Kurové mají různé barvy opeření, které záleží na plemeni. Mají krátký zobák uzpůsobený k zobání potravy. Kohouti bývají plodní od zhruba 7 měsíců a slepice může snášet vajíčka od 4–6 měsíců věku. Kohouti mají vlastní vnitřní biorymus. Ten jim ohlašuje, která hodina je ta pravá pro první ranní zpěv. Kohout ale kokrhá, i když chce upozornit na blížící se hrozbu, komunikuje s ostatními ptáky, zve slípky na hostinu – je doba krmení. Přítomnost kohouta v hejnu má své pádné opodstatnění, slepice jsou díky němu klidnější a kohoutí pán tvorstva zastane mnoho nenahraditelných funkcí.
Koza domowa to mniejszy udomowiony przeżuwacz, należący do najstarszych zwierząt gospodarskich, człowiek hoduje ją od prawie 10 000 lat. W języku czeskim samicę nazywa się kozą, samca nazywa się kozą, w dialektach południowo-zachodnich Czech nazywa się ją także pukl lub puk, w dialektach wschodniomorawskich nazywa się to cap. Wykastrowana koza jest określana słowem hőp; babka jest mniej agresywna, mięso babki ma słabszy specyficzny zapach. Dziecko nazywa się dzieckiem lub dzieckiem. W Europie kozy hoduje się najczęściej na mleko lub mięso. Mleko kozie jest korzystne dla zdrowia, ma wyższą zawartość tłuszczu i niższą zawartość laktozy niż mleko krowie. Świeże mleko kozie ma charakterystyczny kozi zapach, który dla wielu konsumentów jest nieprzyjemny. Intensywność zapachu zależy od rasy kozy, sposobu jej trzymania i karmienia.
Kury domowe hodowane są głównie w celu produkcji mięsa kurcząt i jaj. Pisklęta to młode kury, które dopiero czekają na swoje pierwsze jajo, podczas gdy kura znosi jajka już od jakiegoś czasu. Kurczak jest wszystkożercą. Żywią się zbożem, a jeśli kury są spragnione, nienawidzą jajek. Kury hodowane w celu produkcji jaj nazywane są kurami nioskami. Kurczaki hodowane na produkcję mięsa nazywane są brojlerami. Większość kur żyje średnio od sześciu do dziesięciu lat.
Dzikim przodkiem osła domowego są osły afrykańskie nubijskie i somalijskie, które są prawie wymarłe. Osioł służy głównie do przewożenia ciężarów, może udźwignąć do 300 kg, rzadziej do ciągnięcia, poganiania lub jest hodowany dla mleka, mięsa i skór. Samicę nazywa się osłem, ogierem lub źrebakiem. Osioł domowy jest roślinożercą. Jego skromność w jedzeniu jest przysłowiowa, z wyjątkiem pokrzywy, szczawiu i trawy zabrudzonej moczem i odchodami, osioł domowy zje cały pokarm roślinny, osły nawet skubają drewno i są w stanie je częściowo strawić. Jednak dla niego ważna jest czysta woda. Osioł odziedziczył bezpretensjonalność i zdolność żerowania na niskoodżywczych gatunkach roślin po swoich dzikich poprzednikach, którzy przed udomowieniem często żywili się wyłącznie różnego rodzaju suchymi trawami i półpustynnymi ciernistymi krzewami. Długość życia: 27-40 lat, waga: 80-480 kg (dorosły), prędkość: 24 km/h (maks.), wzrost: 79 – 160 cm (dorosły, w kłębie).
Świnia domowa jest ważnym zwierzęciem domowym, hodowanym głównie na mięso, hodowanym od dzikiej świni. Uderzającą różnicą w stosunku do dzika jest kształt ogona. Masa ciała waha się od 30 kg do 400 kg, długość ciała od 50 cm do 250 cm, wysokość w kłębie od 35 cm do 90 cm. Świnia domowa jest wszystkożerna. W gospodarstwach wielkopowierzchniowych świnie żywione są głównie pelletem produkowanym przemysłowo, inne pasze to ziemniaki, kukurydza, resztki zbóż i odpady kuchenne.
Bydło rasy jersey to niewielka rasa mleczna charakteryzująca się delikatną głową szczupaka, szlachetną budową ciała oraz wysoką zawartością białka i tłuszczu w mleku. Jest to bydło małe o pięknej budowie, krowy osiągają wysokość w kłębie zaledwie 117-125 cm i masę żywą 350-420 kg. Wydajność mięsna jest bardzo niska: wydajność rzeźna krów wybrakowanych jest bardzo niska, łój starszych zwierząt ma również ciemnożółtą barwę, przez co mięso przypomina końskie. Młode zwierzęta nie mogą być tuczone do większej masy i ubijane są już przy masie 200-250 kg.
Bydło holsztyńskie. Jest to najbardziej rozpowszechniona rasa bydła na świecie, hodowana jest głównie w Ameryce Północnej i Europie. W Republice Czeskiej bydło rasy holsztyńskiej hodowane jest głównie na zasadzie bezpłatnych mieszkań. Wysokość w kłębie powinna mieścić się w przedziale 152-160 cm, a waga około 1200-1300 kg. Wydajność mięsa holsztynów jest gorsza, zdolność wzrostu młodego bydła jest dobra, ale wydajność rzeźna jest niska.
Rottweiler to niemiecka rasa psów w typie molosa. Był używany jako rasa bojowa. Jednak swoją nazwę otrzymała znacznie później, za sprawą miasta Rottweil w południowo-zachodnich Niemczech, gdzie powszechnie stosowano ją jako tzw. rasy rzeźniczej, czyli zaganiania bydła na rynek. Te psy są wytrwałe i łatwe w szkoleniu. Zachowują się głównie jako psy społeczne i stróżujące, ale są również wykorzystywane przez policję i wojsko. Należą do ras spokojnych i inteligentnych, charakteryzujących się wysokim stopniem możliwej socjalizacji i tolerancji wobec środowiska. Wbrew powszechnej opinii rottweilery nie są złymi i „szorstkimi” psami, ponieważ pies staje się złośliwy i szorstki tylko wtedy, gdy nie jest dobrze zarządzany przez swojego pana. Rottweiler jest miły, przyjacielski i kocha dzieci, ale przede wszystkim tylko dzieci swojej rodziny, jest bardzo oddany, posłuszny i lubi pracować. Jego wygląd zdradza stanowczość, zachowanie jest pewne siebie, nieustraszone, a pies ma mocne nerwy. Z dużą uwagą reaguje na otoczenie.
Koza domowa to mniejszy udomowiony przeżuwacz, należący do najstarszych zwierząt gospodarskich, człowiek hoduje ją od prawie 10 000 lat. W języku czeskim samicę nazywa się kozą, samca nazywa się kozą, w dialektach południowo-zachodnich Czech nazywa się ją także pukl lub puk, w dialektach wschodniomorawskich nazywa się to cap. Wykastrowana koza jest określana słowem hőp; babka jest mniej agresywna, mięso babki ma słabszy specyficzny zapach. Dziecko nazywa się dzieckiem lub dzieckiem. W Europie kozy hoduje się najczęściej na mleko lub mięso. Mleko kozie jest korzystne dla zdrowia, ma wyższą zawartość tłuszczu i niższą zawartość laktozy niż mleko krowie. Świeże mleko kozie ma charakterystyczny kozi zapach, który dla wielu konsumentów jest nieprzyjemny. Intensywność zapachu zależy od rasy kozy, sposobu jej trzymania i karmienia.