ZOOted Donkey domowy zooted plastikowy 9cm w torbie

Samice w stadzie są w większości spokrewnione na różne sposoby, a także karmią młode lwiątka od innej samicy. Kobiety ważą 120-150 kg. Samica łapie do 3/4 całego pożywienia w stadzie. Samce lwów żywią się ofiarami lwic. Samiec lwicy oddziela się od stada i przez kilka dni cieszy się kryciem. Kojarzą się mniej więcej co 20 minut. Obecnie nie polują i nie jedzą. Po ciąży trwającej 105-125 dni lwica rodzi zwykle 2-4 młode o wadze 1-2 kg, które rodzi gdzieś w schronisku i samotnie.

Jest to ssak, żyje w wodzie i na lądzie. Jego globalna populacja liczy około 400-500 tysięcy osobników. Na lądzie porusza się na brzuchu. Długość ciała 145 do 200 cm, waga do 130 kg, samice są nieco mniejsze. Sierść jest szarobiała do piaskowej, bez siateczkowego wzoru. Sztywna biała broda, wyraźnie odstająca od okrągłej, kociej głowy. Foki żyją w grupach mniejszych lub większych. Wspinają się, aby odpocząć na piaszczystych brzegach, nie mogąc używać tylnych kończyn, które zostały przekształcone w coś w rodzaju zapasowych płetw. Z drugiej strony są świetnymi pływakami, doskonałymi nurkami i w razie potrzeby mogą przebywać pod powierzchnią nawet 45 minut. Normalny czas tonięcia wynosi 5–10 minut. W płytkim środowisku morskim nie muszą one schodzić na większe głębokości. Foki zjadają głównie ryby i dlatego rybacy często na nie polują. Łowią także ryby komercyjne, takie jak łosoś, a także potrafią łowić ryby z sieci rybackich. Samice fok żyją od 30 do 35 lat, a samce tylko od 20 do 25 lat.

Lis jest stosunkowo smukłym psem ze stosunkowo długimi, spiczastymi uszami i długim, puszystym ogonem. Długość tułowia wynosi od 100 do 140 cm, łącznie z ogonem, i wysokość w kłębie od 30 do 40 cm. Ogon mierzy od 35 do 45 cm. Masa ciała ulega znacznym wahaniom, podawany jest zakres od 4 do 10 kg. Lis, podobnie jak pies, może poruszać się z prędkością 40 km/h. Oznacza swoje terytorium w promieniu 6-8 km wizytówkami, na których odchody naznaczone są zapachem gruczołów. Skład żywności jest silnie zależny od warunków lokalnych. Jeśli chodzi o myszy, zjada od 15 do 20 myszy dziennie. Według myśliwych lis rudy jest zwierzęciem przeludnionym i nadal można na niego odstrzeliwać przez cały rok.

Mają krótki dziób przystosowany do dziobania pożywienia. Koguty są płodne od około 7 miesiąca życia, a kury mogą składać jaja od 4-6 miesiąca życia. Koguty mają swój własny wewnętrzny biorymus. Ogłasza im, która godzina jest właściwa na pierwszą poranną śpiewkę. Ale kogut pieje, nawet jeśli chce zwrócić uwagę na zbliżające się zagrożenie, komunikuje się z innymi ptakami, zaprasza kury na ucztę – czas na karmienie. Obecność koguta w stadzie ma swoje mocne uzasadnienie, kury są dzięki niemu spokojniejsze, a kogut, pan stworzenia, spełnia wiele niezastąpionych funkcji.

Ma elastyczne i muskularne ciało, doskonale przystosowane do polowań, ostre pazury i zęby oraz doskonały wzrok, słuch i węch. Kot domowy od zawsze służył człowiekowi przede wszystkim jako łowca gryzoni, wykorzystywany był także jako towarzysz i pupil człowieka. Kot potrafi osiągnąć prędkość do 48 km/h, ale tylko na krótkim dystansie. Kot domowy jest najpopularniejszym zwierzakiem na świecie. Przekracza nawet psa 3 razy. W kłębie kot ma około 30 cm wzrostu, długość tułowia łącznie z ogonem wynosi około 80 cm. Samce są większe od samic i ważą około 3,5-7 kg, kotki wahają się od 2,5-4,5 kg. Sierść jest zazwyczaj krótka, prosta i przylegająca. Koty mogą mieć dwa mioty w roku, po maksymalnie dziesięć kociąt w jednym miocie. Ciąża u kotów domowych trwa około 9 tygodni.

Potulny szympans to afrykańska małpa wielka. Razem z bonobo jest najbliższym żyjącym krewnym człowieka i najbardziej do niego podobnym ze wszystkich naczelnych. Dorasta zwykle do długości od 65 do 95 cm, w pozycji wyprostowanej osiąga wysokość do 1,7 metra. Ich waga waha się od 32 do 70 kg, ale w niewoli może ważyć do 80 kg. Samce są zwykle większe i cięższe od samic. Młode mają białą kępkę włosów na zadzie, co wyraźnie wskazuje na ich wiek. Z wiekiem kępka ta zanika. Szympansy są wszystkożerne, ale ich dieta jest bardziej roślinożerna. Ich pożywieniem są głównie owoce, ale także inne rośliny z jagodami, liśćmi, pąkami lub różnego rodzaju nasionami. Samica rodzi jedno młode po około ośmiu miesiącach ciąży. Po urodzeniu młode są zależne od matki, która zapewnia im pożywienie, ciepło i ochronę oraz uczy umiejętności. Aby komunikować się z innymi szympansami, używają różnorodnych gestów, mimiki i dźwięków. Sygnałami zagrożenia są podniesienie rąk lub uderzenie w ziemię, w przypadku entuzjazmu uśmiechają się, zupełnie jak ludzie.

Jest drugim co do wielkości naczelnym na świecie. Występuje jedynie na niewielkim obszarze na terenie górzystym na granicy Demokratycznej Republiki Konga, Ugandy i Rwandy. Zamieszkują najczęściej lasy deszczowe. Samiec może mierzyć ponad 170 cm (przy rozpiętości kończyn przednich 200–270 cm). Samice są zawsze mniejsze, nie przekraczają 150 cm. Potrafią wspinać się na drzewa o wysokości do 40 metrów. Pomimo swojej wielkości i siły goryl górski nie jest stworzeniem agresywnym. Goryle górskie są roślinożercami, dlatego ich dieta składa się głównie z niskich roślin zielonych, liści, pędów, w mniejszym stopniu żywią się także owocami (około 1,7% ich diety). Ich dieta jest bogata w wodę, więc nie muszą pić. samice rodzą młode raz na cztery lata lub nawet później. Ciekawostką jest to, że nawet niedominujące samce mogą się rozmnażać, lecz odsetek produkowanego przez nie potomstwa jest stosunkowo niski. Kobieta może zajść w ciążę tylko 3 dni w miesiącu.

Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, również pomiędzy poszczególnymi rasami owiec występują znaczne różnice w wyglądzie, wielkości i budowie ciała. Owce osiągają masę ciała 20–180 kg (wyjątkowo nawet ponad 200 kg) i wysokość w kłębie 40–90 cm. Owce trzymane są przeważnie ekstensywnie w zagrodach lub na wolnym wypasie, często przy pomocy psów pasterskich. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystuje się go nie tylko do tkania tkanin, ale także do produkcji filcu i materiałów izolacyjnych.

Od większości gatunków różni się owłosionym nosem, a od kangura olbrzymiego głównie brązowym kolorem sierści. Jest aktywny szczególnie w nocy, kiedy pasie się głównie na trawie, ale czasami zjada także liście krzaków lub podgryza niskie drzewa. Kangur duży dorasta do długości ciała od 90 centymetrów do 1,4 metra, ogon osiąga długość od około 75 centymetrów do maksymalnie jednego metra, waga dorosłych zwierząt jest bardzo zróżnicowana i zależy od płci, samice osiągają dolną granicę, podczas gdy mężczyźni osiągają wyższy limit (20-75 kg). W okresie lęgowym duży kangur jest agresywny, a samce walczą między sobą o samice, pożywienie i miejsca do odpoczynku. Ciąża u dużego kangura trwa średnio około 36 dni. Nowo narodzony kangur jest jednak po urodzeniu bardzo słabo rozwinięty – jest nagi, ślepy i brakuje mu tylnych kończyn. Wczepia się pazurami w futro matki i wykorzystując jedynie węch i dotyk, wspina się do jej woreczka (samce nie mają woreczka), gdzie przyczepia się do sutka mlecznego. Około 7. miesiąca życia młode wystawia główkę z worka, smakuje trawę, ale gdy znajdzie się w niebezpieczeństwie, natychmiast wpełza z powrotem do worka. V 1. roku, pasie się z innymi, nie wspina się już z powrotem do worka, ale do 2 roku życia pozostaje blisko matki. rok.

Spośród form różnobarwnych najczęstszy jest tygrys biały, ale nie jest to przypadek albinosu, ale ubarwienie spowodowane mutacją recesywną (która objawia się tylko wtedy, gdy jest dziedziczona od obojga rodziców), która jest wynikiem endogamia. Zwierzęta te często cierpią na różne problemy zdrowotne. Samce tygrysów ważą średnio około 210 kg (zakres 180-250 kg), szczególnie duże osobniki do około 300 kg, a wyjątkowo nawet więcej. Większość tygrysów żyje obecnie w Indiach. Szacuje się, że na 15 000 tygrysów indyjskich o normalnym kolorze przypada jeden biały tygrys. W ZOO popularną atrakcją są białe tygrysy. Tygrys ma doskonały słuch i wzrok, który wykorzystuje do tropienia i polowania na zdobycz, orientacji w otoczeniu i komunikacji. Tygrys może jednocześnie przechowywać od 18 do 40 kg mięsa. W niewoli tygrys żyje od 16 do 18 lat, w wyjątkowych przypadkach do 26 lat.

Nazywany jest także łajdakiem. Dziki wielbłąd dwugarbny jest gatunkiem krytycznie zagrożonym na wolności. Zagrożone jest kłusownictwem i degradacją środowiska. Częściej zaczęły na nie polować także wilki, czyhające na nie w pobliżu kurczących się źródeł wody. Dziki wielbłąd zamieszkuje stepy i obszary pustynne, gdzie temperatury zimą spadają do -30°C, a latem dochodzą do +40°C. Jest doskonale przystosowany do życia w niegościnnych warunkach – ma dwa palce z elastycznymi odciskami, które zapobiegają drapaniu, ma zamykane nozdrza, a grube rzęsy chronią oczy przed piaskiem. Dzięki tłuszczowi zgromadzonemu w garbach mogą wytrzymać długie tygodnie bez wody i jedzenia. Z łatwością pokonuje nawet 20% utratę wody w organizmie. Nie zatrzymują wody w garbach (jak czasami błędnie się twierdzi), ale w błonie śluzowej żołądka. Nerki są w stanie zagęścić mocz i w ten sposób ograniczyć utratę wody. Wielbłądy mogą wytrzymać bez jedzenia do 40 dni i, w przeciwieństwie do lam, także wiele dni bez wody. Średnia długość życia wielbłądów wynosi od 40 do 50 lat.

Zając żyje niemal na całym świecie. Najlepiej nadaje się na obszary nizinne i pagórkowate w ciepłych regionach, gdzie żyzne pola przeplatają się z małymi lasami. Długość ciała zarówno zająca, jak i zająca wynosi od 60 do 80 cm. Ogon (pióro) ma długość od 7 do 11 cm. Waga zająca wynosi od 3,5 do 7 kg. Wśród zmysłów doskonale rozwinięty jest słuch, na mniejszą odległość bardzo dobry jest także węch. Jego wzrok jest słabszy, zauważa jedynie ruch. Zając prowadzi samotny tryb życia. Podczas wypasu porusza się bardzo powoli, podskakuje i cicho mamrocze. Często pozuje i obserwuje otoczenie. Kiedy jest zaniepokojony, ratuje się szybkim biegiem. Może osiągnąć prędkość do 60 km na godzinę. Potrafi nawet błyskawicznie zmieniać kierunek, zygzakiem, a jego skoki mają długość do 7 m. Jego pożywieniem są rośliny uprawne, trawy, chwasty, pędy krzewów i drzew. Lubi też obgryzać korę drzew. Każdy króliczek rodzi od 7 do 10 króliczków rocznie. Jednak wiele z nich ginie, zwłaszcza podczas deszczowej pogody, a w ciągu roku przeżywa tylko 2–4 młodych. Zając może dożyć 12 lat, ale na wolności tylko nieliczne osobniki przeżywają trzeci rok życia.

Kury domowe hodowane są głównie w celu produkcji mięsa kurcząt i jaj. Pisklęta to młode kury, które dopiero czekają na swoje pierwsze jajo, podczas gdy kura znosi jajka już od jakiegoś czasu. Kurczak jest wszystkożercą. Żywią się zbożem, a jeśli kury są spragnione, nienawidzą jajek. Kury hodowane w celu produkcji jaj nazywane są kurami nioskami. Kurczaki hodowane na produkcję mięsa nazywane są brojlerami. Większość kur żyje średnio od sześciu do dziesięciu lat.

Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, również pomiędzy poszczególnymi rasami owiec występują znaczne różnice w wyglądzie, wielkości i budowie ciała. Owce osiągają masę ciała 20–180 kg (wyjątkowo nawet ponad 200 kg) i wysokość w kłębie 40–90 cm. Owce trzymane są przeważnie ekstensywnie w zagrodach lub na wolnym wypasie, często przy pomocy psów pasterskich. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystuje się go nie tylko do tkania tkanin, ale także do produkcji filcu i materiałów izolacyjnych.

Bydło holsztyńskie. Jest to najbardziej rozpowszechniona rasa bydła na świecie, hodowana jest głównie w Ameryce Północnej i Europie. W Republice Czeskiej bydło rasy holsztyńskiej hodowane jest głównie na zasadzie bezpłatnych mieszkań. Wysokość w kłębie powinna mieścić się w przedziale 152-160 cm, a waga około 1200-1300 kg. Wydajność mięsa holsztynów jest gorsza, zdolność wzrostu młodego bydła jest dobra, ale wydajność rzeźna jest niska.

Rottweiler to niemiecka rasa psów w typie molosa. Był używany jako rasa bojowa. Jednak swoją nazwę otrzymała znacznie później, za sprawą miasta Rottweil w południowo-zachodnich Niemczech, gdzie powszechnie stosowano ją jako tzw. rasy rzeźniczej, czyli zaganiania bydła na rynek. Te psy są wytrwałe i łatwe w szkoleniu. Zachowują się głównie jako psy społeczne i stróżujące, ale są również wykorzystywane przez policję i wojsko. Należą do ras spokojnych i inteligentnych, charakteryzujących się wysokim stopniem możliwej socjalizacji i tolerancji wobec środowiska. Wbrew powszechnej opinii rottweilery nie są złymi i „szorstkimi” psami, ponieważ pies staje się złośliwy i szorstki tylko wtedy, gdy nie jest dobrze zarządzany przez swojego pana. Rottweiler jest miły, przyjacielski i kocha dzieci, ale przede wszystkim tylko dzieci swojej rodziny, jest bardzo oddany, posłuszny i lubi pracować. Jego wygląd zdradza stanowczość, zachowanie jest pewne siebie, nieustraszone, a pies ma mocne nerwy. Z dużą uwagą reaguje na otoczenie.

Koza domowa to mniejszy udomowiony przeżuwacz, należący do najstarszych zwierząt gospodarskich, człowiek hoduje ją od prawie 10 000 lat. W języku czeskim samicę nazywa się kozą, samca nazywa się kozą, w dialektach południowo-zachodnich Czech nazywa się ją także pukl lub puk, w dialektach wschodniomorawskich nazywa się to cap. Wykastrowana koza jest określana słowem hőp; babka jest mniej agresywna, mięso babki ma słabszy specyficzny zapach. Dziecko nazywa się dzieckiem lub dzieckiem. W Europie kozy hoduje się najczęściej na mleko lub mięso. Mleko kozie jest korzystne dla zdrowia, ma wyższą zawartość tłuszczu i niższą zawartość laktozy niż mleko krowie. Świeże mleko kozie ma charakterystyczny kozi zapach, który dla wielu konsumentów jest nieprzyjemny. Intensywność zapachu zależy od rasy kozy, sposobu jej trzymania i karmienia.

Na temat świń narosło wiele mitów i nieporozumień. Tak naprawdę są to inteligentne i czyste zwierzęta, które jedynie pozbywają się obcych i ochładzają się tarzając się w błocie. Ponadto kobiety są ostrożnymi i czujnymi matkami. Zauważalną różnicą w porównaniu do dzika jest kształt ogona, który zwykle jest skręcony. Wielkość świń domowych jest bardzo zróżnicowana. Masa ciała waha się od 30 kg do 400 kg, długość ciała od 50 cm do 250 cm, wysokość w kłębie od 35 cm do 90 cm. Świnia domowa jest hodowana głównie na mięso. Dlatego większość świń nie przeżywa pierwszego roku życia. Poddaje się je ubojowi po osiągnięciu określonej masy ubojowej (zwykle 80-120 kg). Po osiągnięciu tej wagi świnia już nie rośnie, tylko jest gruba.

Bydło rasy jersey to niewielka rasa mleczna charakteryzująca się delikatną głową szczupaka, szlachetną budową ciała oraz wysoką zawartością białka i tłuszczu w mleku. Jest to bydło małe o pięknej budowie, krowy osiągają wysokość w kłębie zaledwie 117-125 cm i masę żywą 350-420 kg. Wydajność mięsna jest bardzo niska: wydajność rzeźna krów wybrakowanych jest bardzo niska, łój starszych zwierząt ma również ciemnożółtą barwę, przez co mięso przypomina końskie. Młode zwierzęta nie mogą być tuczone do większej masy i ubijane są już przy masie 200-250 kg.