Kategorie zabawek, novinka

Urodzona jako niemowlę dziewczynka nie może zrozumieć, dlaczego musi iść spać. Na zewnątrz jest jesz

Zimą stopy muszą być ciepłe, w przeciwnym razie szybko dojdzie do przeziębienia. Dobrze, że funkcjon

Cena za 1 szt. Spójrz na tę elegancką niedźwiedzicę ubraną we wspaniałą różową sukienkę. Górna częś

Ponieważ BABY born ma wspaniałego nowego przyjaciela - misia BABY born, chciała mieć kalendarz adwen

BABY born uwielbia przygody. Ten plecak jest częścią jego podstawowego wyposażenia. Umożliwia zabran

"Hurra, idziemy do wanny!"Mała Annabell wygodnie przytula się w swojej magicznej wannie. I dlaczego

Karetní hra, ve které vybuchnete, oživnete, a pak možná vybuchnete znovu

Dziki indyk jest najcięższym ptakiem kopiącym. Samiec indyka dzikiego to duży i ciężki ptak, mierzący do 120 cm i ważący około 10 kg. Ma długie nogi i szyję, krótkie i zaokrąglone skrzydła oraz szeroki ogon. Głowa i szyja są łyse, z mięsistymi, czerwonymi płatami i naroślami na głowie, brodzie i szyi. Płatki puchną, gdy są podekscytowane.

Koza domowa to mniejszy udomowiony przeżuwacz, należący do najstarszych zwierząt gospodarskich, człowiek hoduje ją od prawie 10 000 lat. W języku czeskim samicę nazywa się kozą, samca nazywa się kozą, w dialektach południowo-zachodnich Czech nazywa się ją także pukl lub puk, w dialektach wschodniomorawskich nazywa się to cap. Wykastrowana koza jest określana słowem hőp; babka jest mniej agresywna, mięso babki ma słabszy specyficzny zapach. Dziecko nazywa się dzieckiem lub dzieckiem. W Europie kozy hoduje się najczęściej na mleko lub mięso. Mleko kozie jest korzystne dla zdrowia, ma wyższą zawartość tłuszczu i niższą zawartość laktozy niż mleko krowie. Świeże mleko kozie ma charakterystyczny kozi zapach, który dla wielu konsumentów jest nieprzyjemny. Intensywność zapachu zależy od rasy kozy, sposobu jej trzymania i karmienia.

Koza domowa to mniejszy udomowiony przeżuwacz, należący do najstarszych zwierząt gospodarskich, człowiek hoduje ją od prawie 10 000 lat. W języku czeskim samicę nazywa się kozą, samca nazywa się kozą, w dialektach południowo-zachodnich Czech nazywa się ją także pukl lub puk, w dialektach wschodniomorawskich nazywa się to cap. Wykastrowana koza jest określana słowem hőp; babka jest mniej agresywna, mięso babki ma słabszy specyficzny zapach. Dziecko nazywa się dzieckiem lub dzieckiem. W Europie kozy hoduje się najczęściej na mleko lub mięso. Mleko kozie jest korzystne dla zdrowia, ma wyższą zawartość tłuszczu i niższą zawartość laktozy niż mleko krowie. Świeże mleko kozie ma charakterystyczny kozi zapach, który dla wielu konsumentów jest nieprzyjemny. Intensywność zapachu zależy od rasy kozy, sposobu jej trzymania i karmienia.

Koza domowa to mniejszy udomowiony przeżuwacz, należący do najstarszych zwierząt gospodarskich, człowiek hoduje ją od prawie 10 000 lat. W języku czeskim samicę nazywa się kozą, samca nazywa się kozą, w dialektach południowo-zachodnich Czech nazywa się ją także pukl lub puk, w dialektach wschodniomorawskich nazywa się to cap. Wykastrowana koza jest określana słowem hőp; babka jest mniej agresywna, mięso babki ma słabszy specyficzny zapach. Dziecko nazywa się dzieckiem lub dzieckiem. W Europie kozy hoduje się najczęściej na mleko lub mięso. Mleko kozie jest korzystne dla zdrowia, ma wyższą zawartość tłuszczu i niższą zawartość laktozy niż mleko krowie. Świeże mleko kozie ma charakterystyczny kozi zapach, który dla wielu konsumentów jest nieprzyjemny. Intensywność zapachu zależy od rasy kozy, sposobu jej trzymania i karmienia.

Nie oszukujmy się, skakanie z jednego skalnego klifu na drugi nie jest przygodą, na którą odważy się każde zwierzę. Taka koza górska nie ma z tym najmniejszego problemu. Kozy górskie nie są prawdziwymi kozami, ale są ich bliskimi krewnymi. Są znane z wykazywania zdolności wspinania się, które pozostawiają inne zwierzęta, w tym większość ludzi, daleko w tyle. Choć są masywne pod względem masy, są również zwinne i potrafią za jednym zamachem skoczyć na odległość prawie 12 metrów.

Lemur katta należy do rzędu naczelnych, podrzędu małp proboscis, rodziny lemurów dziennych. Należy do najpopularniejszych i najczęściej hodowanych lemurów w niewoli (w ogrodach zoologicznych). Podobnie jak inne lemury jest gatunkiem zagrożonym. Jego cechą charakterystyczną jest długi, prążkowany ogon, który pomaga utrzymać równowagę podczas skoków, a także służy do porozumiewania się w wysokiej trawie. Długość tułowia wynosi 39–46 cm, ogona 56–63 cm, a długość całkowita 95–110 cm. Waży średnio 2,2 kg. Lemur rysi żywi się głównie owocami i liśćmi tamaryndowca indyjskiego, zwanego kily. Nie pogardzi jednak kwiatami, różnymi ziołami, korą, sokami, zgniłym drewnem, pajęczynami, larwami owadów, stawonogami i drobnymi kręgowcami.

Ten krępy nadrzewny ssak ma od 50 do 60 cm długości i waży od 4 do 4,5 kg. Ma krótki ogon (5 cm), głowę okrągłą z tępym nosem, nie ma płatków uszu. Kończyny są stosunkowo słabe, przednie są prawie dwukrotnie dłuższe od tylnych, wszystkie stopy zakończone są trzema zrośniętymi palcami z mocnymi, zakrzywionymi pazurami, z których środkowy jest najdłuższy (do 7,5 cm). Samica ma na piersi dwa gruczoły sutkowe. Długa szyja zawiera dziewięć kręgów i jest bardzo ruchliwa, co pozwala na obrót głowy o więcej niż 180°.

Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, również pomiędzy poszczególnymi rasami owiec występują znaczne różnice w wyglądzie, wielkości i budowie ciała. Owce osiągają masę ciała 20–180 kg (wyjątkowo nawet ponad 200 kg) i wysokość w kłębie 40–90 cm. Owce trzymane są przeważnie ekstensywnie w zagrodach lub na wolnym wypasie, często przy pomocy psów pasterskich. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystuje się go nie tylko do tkania tkanin, ale także do produkcji filcu i materiałów izolacyjnych.

Owca domowa to udomowiony przeżuwacz, hodowany głównie dla wełny i mleka, częściowo także dla mięsa. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, również pomiędzy poszczególnymi rasami owiec występują znaczne różnice w wyglądzie, wielkości i budowie ciała. Owce osiągają masę ciała 20–180 kg (wyjątkowo nawet ponad 200 kg) i wysokość w kłębie 40–90 cm. Owce trzymane są przeważnie ekstensywnie w zagrodach lub na wolnym wypasie, często przy pomocy psów pasterskich. Większość ras owiec należy do zwierząt bardzo towarzyskich, o silnym instynkcie stadnym, owce czują się niepewnie poza stadem. Mleko owcze jest bardzo tłuste i ma stosunkowo niską zawartość laktozy, świeże mleko owcze jest rzadko spożywane, choć jest korzystne dla zdrowia. Kolejną korzyścią, jaką zapewniają owce, jest wełna, która jest jednym z najpowszechniej stosowanych włókien tekstylnych pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystuje się go nie tylko do tkania tkanin, ale także do produkcji filcu i materiałów izolacyjnych.

Świnia domowa jest ważnym zwierzęciem domowym, hodowanym głównie na mięso, hodowanym od dzikiej świni. Uderzającą różnicą w stosunku do dzika jest kształt ogona. Masa ciała waha się od 30 kg do 400 kg, długość ciała od 50 cm do 250 cm, wysokość w kłębie od 35 cm do 90 cm. Świnia domowa jest wszystkożerna. W gospodarstwach wielkopowierzchniowych świnie żywione są głównie pelletem produkowanym przemysłowo, inne pasze to ziemniaki, kukurydza, resztki zbóż i odpady kuchenne.

Rottweiler to niemiecka rasa psów w typie molosa. Był używany jako rasa bojowa. Jednak swoją nazwę otrzymała znacznie później, za sprawą miasta Rottweil w południowo-zachodnich Niemczech, gdzie powszechnie stosowano ją jako tzw. rasy rzeźniczej, czyli zaganiania bydła na rynek. Te psy są wytrwałe i łatwe w szkoleniu. Zachowują się głównie jako psy społeczne i stróżujące, ale są również wykorzystywane przez policję i wojsko. Należą do ras spokojnych i inteligentnych, charakteryzujących się wysokim stopniem możliwej socjalizacji i tolerancji wobec środowiska. Wbrew powszechnej opinii rottweilery nie są złymi i „szorstkimi” psami, ponieważ pies staje się złośliwy i szorstki tylko wtedy, gdy nie jest dobrze zarządzany przez swojego pana. Rottweiler jest miły, przyjacielski i kocha dzieci, ale przede wszystkim tylko dzieci swojej rodziny, jest bardzo oddany, posłuszny i lubi pracować. Jego wygląd zdradza stanowczość, zachowanie jest pewne siebie, nieustraszone, a pies ma mocne nerwy. Z dużą uwagą reaguje na otoczenie.

Ten gatunek płaszczki morskiej często tworzy ławice liczące po kilkadziesiąt osobników. U samców wewnętrzne części płetw brzusznych przekształcają się w wydłużone narządy płciowe. Są jajorodne, samica rodzi zwykle tylko 1 młode. Ciekawe fakty na temat płaszczek pojawiły się w morzach już 150 milionów lat temu. Długość ciała dochodzi do 130 cm, żyją na dnie morskim. Poruszają się bardzo podobnie jak muchy ptasie, dlatego ich płetwy piersiowe często nazywane są „skrzydłami”.

Surykatki zamieszkują suche sawanny, pustynie i półpustynie we wnętrzu Republiki Południowej Afryki. Chowają się przed słońcem i drapieżnikami w szczelinach skalnych, kopcach termitów i norach, za innymi ssakami lub same je kopią. Surykatki poruszają się w grupach liczących do 30 osobników o ścisłej strukturze społecznej. Na czele grupy stoi para dominująca, która zazwyczaj jako jedyna się rozmnaża. Jeśli niedominująca samica ma młode, o tym, czy przeżyją, decyduje lider pary. Dominująca samica może znęcać się nad podporządkowanymi sobie samicami, wyciągać ich młode z nor, a nawet je zabijać. Surykatki jedzą także jadowite węże, pająki i skorpiony, gdyż surykatki radzą sobie z ich trucizną i są na nią odporne. Nazwa surykatka ma pochodzenie francuskie, gdzie souris-chat oznacza coś w rodzaju „myszy-kota”.