Hipopotam to niewątpliwie jedno z najpopularniejszych zwierząt Afryki. Jest to nierozerwalnie związane z obrazem ciepłych rzek, gdzie na płyciznach leniwie wylegują się stada hipopotamów. Są dobrymi nurkami i potrafią przebywać pod powierzchnią do 10 minut na jednym oddechu, unikają jednak głębokich wód i nie potrafią aktywnie pływać. Hipopotam jest najcięższym współczesnym gatunkiem kopytnym i trzecim najcięższym zwierzęciem lądowym. Dorosły samiec mierzy do 360 cm, osiąga wysokość w kłębie 165 cm i waży ponad trzy tony. Hipopotam pozyskuje część pożywienia w wodzie, za pomocą zębów wygrzebując z dna kłącza i korzenie m.in. lotos. Żołądek hipopotama jest trójdzielny, niezwykle obszerny i żyje w nim wiele gatunków symbiotycznych pierwotniaków. Dzięki nim hipopotam jest w stanie strawić nawet bardzo gruby i włóknisty pokarm. Hipopotam zjada dziennie 30-40 kg pokarmu roślinnego, czyli stosunkowo niewiele w stosunku do jego wielkości.
Samice w stadzie są w większości spokrewnione na różne sposoby, a także karmią młode lwiątka od innej samicy. Kobiety ważą 120-150 kg. Samica łapie do 3/4 całego pożywienia w stadzie. Samce lwów żywią się ofiarami lwic. Samiec lwicy oddziela się od stada i przez kilka dni cieszy się kryciem. Kojarzą się mniej więcej co 20 minut. Obecnie nie polują i nie jedzą. Po ciąży trwającej 105-125 dni lwica rodzi zwykle 2-4 młode o wadze 1-2 kg, które rodzi gdzieś w schronisku i samotnie.
Surykatki zamieszkują suche sawanny, pustynie i półpustynie południowoafrykańskiego interioru. Chowają się przed słońcem i drapieżnikami w szczelinach skalnych, kopcach termitów i norach, pozostawionych przez inne ssaki lub wykopanych przez nie same. Surykatki poruszają się w grupach liczących do 30 osobników o ścisłej strukturze społecznej. Na czele grupy stoi dominująca para, która zazwyczaj jest jedyną, która się rozmnaża. Jeśli potomstwo nie pochodzi od dominującej samicy, decyzja o utrzymaniu go przy życiu należy do przywódcy pary. Dominujące samice mogą znęcać się nad podległymi samicami, zabierać ich młode z nor, a nawet je zabijać. Dieta surykatek obejmuje również jadowite węże, pająki i skorpiony, ponieważ surykatki radzą sobie z ich jadem i są na niego odporne. Nazwa surikata wywodzi się z języka francuskiego, gdzie souris-chat oznacza coś w rodzaju "małej myszki".
Nie oszukujmy się, skakanie z jednego skalnego klifu na drugi nie jest przygodą, na którą odważy się każde zwierzę. Taka koza górska nie ma z tym najmniejszego problemu. Kozy górskie nie są prawdziwymi kozami, ale są ich bliskimi krewnymi. Są znane z wykazywania zdolności wspinania się, które pozostawiają inne zwierzęta, w tym większość ludzi, daleko w tyle. Choć są masywne pod względem masy, są również zwinne i potrafią za jednym zamachem skoczyć na odległość prawie 12 metrów.
Surykatki zamieszkują suche sawanny, pustynie i półpustynie we wnętrzu Republiki Południowej Afryki. Chowają się przed słońcem i drapieżnikami w szczelinach skalnych, kopcach termitów i norach, za innymi ssakami lub same je kopią. Surykatki poruszają się w grupach liczących do 30 osobników o ścisłej strukturze społecznej. Na czele grupy stoi para dominująca, która zazwyczaj jako jedyna się rozmnaża. Jeśli niedominująca samica ma młode, o tym, czy przeżyją, decyduje lider pary. Dominująca samica może znęcać się nad podporządkowanymi sobie samicami, wyciągać ich młode z nor, a nawet je zabijać. Surykatki jedzą także jadowite węże, pająki i skorpiony, gdyż surykatki radzą sobie z ich trucizną i są na nią odporne. Nazwa surykatka ma pochodzenie francuskie, gdzie souris-chat oznacza coś w rodzaju „myszy-kota”.
Nosorożec żyje na sawannach, na terenach zalesionych i zarośniętych. Jest to zwierzę masywne, dorosłe osobniki mierzą 132-180 cm w kłębie, długość ciała sięga 2,8-3,8 m, a ogon mierzy 60 cm. Nosorożce ważą od 800 do 1400 kg. Jest roślinożercą, populacja nosorożca dwurożnego występuje głównie w rezerwatach afrykańskich. Nosorożec dwurożny jest zwierzęciem samotnym. To nieśmiałe zwierzę, które jest czujne. Jest krótkowzroczny. Z drugiej strony ma dobry słuch i węch, a gdy już przekona się, że nie ma zagrożenia, uspokaja się. Pasie się głównie o zmierzchu i w nocy. W ciągu dnia woli tarzać się w błocie lub odpoczywać w cieniu. Matka prowadzi młode za sobą. Szacuje się, że 90% dorosłych nosorożców jest zabijanych przez kłusowników dla rogów.
Spośród form różnobarwnych najczęstszy jest tygrys biały, ale nie jest to przypadek albinosu, ale ubarwienie spowodowane mutacją recesywną (która objawia się tylko wtedy, gdy jest dziedziczona od obojga rodziców), która jest wynikiem endogamia. Zwierzęta te często cierpią na różne problemy zdrowotne. Samce tygrysów ważą średnio około 210 kg (zakres 180-250 kg), szczególnie duże osobniki do około 300 kg, a wyjątkowo nawet więcej. Większość tygrysów żyje obecnie w Indiach. Szacuje się, że na 15 000 tygrysów indyjskich o normalnym kolorze przypada jeden biały tygrys. W ZOO popularną atrakcją są białe tygrysy. Tygrys ma doskonały słuch i wzrok, który wykorzystuje do tropienia i polowania na zdobycz, orientacji w otoczeniu i komunikacji. Tygrys może jednocześnie przechowywać od 18 do 40 kg mięsa. W niewoli tygrys żyje od 16 do 18 lat, w wyjątkowych przypadkach do 26 lat.
Samce tego gatunku dorastają do 1,4 m wysokości i wagi 90 kg. Samice są nieco mniejsze, osiągają średni wzrost 90 cm i wagę 45 kg. Żyje wyłącznie na indonezyjskiej wyspie Sumatra. Orangutan jest prawie nie do pomylenia. Typowa jest rdzawa sierść, która jest długa i płynna. Rośnie „przeciwnie” na ramionach – od ramienia do łokcia i od nadgarstka do łokcia. Orangutany to największe ssaki zamieszkujące drzewa, które schodzą na ziemię bardzo rzadko i niezbyt to lubią. Większość życia spędzają w koronach drzew – tam śpią, szukają pożywienia, łączą się w pary i wychowują młode. Na nocny i dzienny odpoczynek każdy dorosły orangutan buduje wygodne gniazdo. Na wolności dożywają około 50 lat.
Jeleń to duże zwierzę parzystokopytne z rodziny jeleniowatych. Tutaj znajdziesz go w całym kraju. W przeszłości jelenie zostały niemal wytępione, dziś przeżywają rozkwit. Dumny ze swojej korony, dmucha w róg, aby rozpocząć walkę i kocha swoje jelonki. Jeleń żyje do 12 lat i może ważyć do 240 kg. Wysokość w kłębie dochodzi do 150 cm. Dorosłe poroże osiąga długość do 120 cm. Poroże zakończone jest tzw korona. Poroże może ważyć do 8 kg. Jeleń szlachetny jest wyłącznie roślinożernym przeżuwaczem. Ale skład żywności zmienia się w zależności od pory roku. Ze względu na swoje duże rozmiary dorosłe jelenie nie mają obecnie wielu naturalnych drapieżników innych niż ludzie. Największym zagrożeniem dla niego jest wilk. Na wolności jelenie żyją średnio 10-13 lat, w niewoli mogą żyć ponad 20 lat.